روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا ذَبَحَ اَلرَّجُلُ وَ حَلَقَ فَقَدْ أَحَلَّ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ أَحْرَمَ مِنْهُ إِلاَّ اَلنِّسَاءَ وَ اَلطِّيبَ فَإِذَا زَارَ اَلْبَيْتَ‏ وَ طَافَ وَ سَعَى بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ فَقَدْ أَحَلَّ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ أَحْرَمَ مِنْهُ إِلاَّ اَلنِّسَاءَ فَإِذَا طَافَ طَوَافَ اَلنِّسَاءِ فَقَدْ أَحَلَّ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ أَحْرَمَ مِنْهُ إِلاَّ اَلصَّيْدَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۶

معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: چون شخص ذبح كند و سرش را بتراشد، از هر چيزى كه بر او حرام بود بجز زنان و عطر محلّ مى‏شود، تا چون بيت را زيارت كند و طواف و سعى را بجا آورد، از هر چيزى كه بر او حرام بود محل مى‏شود، بجز زنان، و چون طواف نساء را بجاى آورد از هر چيز كه بر او حرام بود محلّ مى‏شود مگر شكار.