روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي ابن مسكان عن الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَقْضِي عَنْ أَخِيهِ‏ أَوْ عَنْ أَبِيهِ أَوْ عَنْ رَجُلٍ مِنَ اَلنَّاسِ‏ اَلْحَجَّ هَلْ يَنْبَغِي‏ لَهُ أَنْ يَتَكَلَّمَ بِشَيْ‏ءٍ قَالَ نَعَمْ يَقُولُ عِنْدَ إِحْرَامِهِ بَعْدَ مَا يُحْرِمُ‏ اَللَّهُمَّ مَا أَصَابَنِي فِي سَفَرِي هَذَا مِنْ نَصَبٍ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ بَلاَءٍ أَوْ شَعَثٍ‏ فَأْجُرْ فُلاَناً فِيهِ وَ أْجُرْنِي فِي قَضَائِي عَنْهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۸

ابن مسكان از حلبى روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه از جانب برادرش يا پدرش يا ديگرى از افراد مردم حجّ بجا مى‏آورد، آيا او را ميسزد كه سخنى بر زبان براند؟ فرمود: آرى. هنگام احرام بستنش چون محرم مى‏شود. ميگويد: «اللّهمّ ما اصابنى في سفرى هذا من نصب أو شدّة او بلاء او شعث، فاجر فلانا فيه، و أجرنى في قضائى عنه» «۱»

( ۱) خدايا هر خستگى و سختى يا پريشانى‏اى كه در اين سفر بمن پيوسته است، فلان شخص را در آن اجرى عطا فرماى، و مرا در برابر انجام دادن اين عمل از طرف او، اجرى ارزانى دار.