روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۳۶۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي سماعه بن مهران عن ابي عبد الله ع انه قال :

مَنْ حَجَّ مُعْتَمِراً فِي‏ شَوَّالٍ‏ وَ مِنْ نِيَّتِهِ أَنْ يَعْتَمِرَ وَ يَرْجِعَ إِلَى بِلاَدِهِ فَلاَ بَأْسَ بِذَلِكَ وَ إِنْ هُوَ أَقَامَ إِلَى‏ اَلْحَجِّ فَهُوَ مُتَمَتِّعٌ لِأَنَ‏ أَشْهُرَ اَلْحَجِ‏ شَوَّالٌ‏ وَ ذُو اَلْقَعْدَةِ وَ ذُو اَلْحِجَّةِ فَمَنِ اِعْتَمَرَ فِيهِنَّ وَ أَقَامَ إِلَى اَلْحَجِّ فَهِيَ مُتْعَةٌ وَ مَنْ رَجَعَ إِلَى بِلاَدِهِ وَ لَمْ يُقِمْ إِلَى اَلْحَجِّ فَهِيَ عُمْرَةٌ فَإِنِ اِعْتَمَرَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ أَوْ قَبْلَهُ فَأَقَامَ إِلَى اَلْحَجِّ فَلَيْسَ بِمُتَمَتِّعٍ وَ إِنَّمَا هُوَ مُجَاوِرٌ أَفْرَدَ اَلْعُمْرَةَ فَإِنْ هُوَ أَحَبَّ أَنْ يَتَمَتَّعَ فِي‏ أَشْهُرِ اَلْحَجِ‏ بِالْعُمْرَةِ إِلَى اَلْحَجِ‏ فَلْيَخْرُجْ مِنْهَا حَتَّى يُجَاوِزَ ذَاتَ عِرْقٍ‏ أَوْ يُجَاوِزَ عُسْفَانَ‏ فَيَدْخُلَ مُتَمَتِّعاً بِعُمْرَةٍ إِلَى‏ اَلْحَجِّ فَإِنْ هُوَ أَحَبَّ أَنْ يُفْرِدَ اَلْحَجَّ فَلْيَخْرُجْ إِلَى‏ اَلْجِعْرَانَةِ فَيُلَبِّيَ مِنْهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۸

سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: كسى كه در ماه شوال آهنگ عمره كند و نيّتش اين باشد كه عمره را بجا آورد، و بشهر خود بازگردد، باكى بر آن نيست، و اگر تا موسم حجّ در مكّه اقامت كند، در اين صورت او متمتّع است. (يعنى بايد نيّت بحجّ تمتّع كند) زيرا ماههاى حجّ شوّال و ذو القعده و ذو الحجّه است، پس كسى كه در اين ماهها عمره بجا آورد و تا موسم حجّ در مكّه اقامت كند عمره‏اش عمره تمتّع است، و كسى كه بشهر خود بازگردد، و تا موسم حجّ اقامت نكند، عمره‏اش عمره مفرده است، پس اگر در ماه رمضان يا قبل از آن عمره بجا آورد، و تا موسم حجّ اقامت كند، متمتع نيست، بلكه او مجاوريست كه عمره‏اى مفرده بجاى آورده است، پس در صورتى كه خوش داشته باشد كه در ماههاى حجّ عمره تمتّع براى حجّ تمتّع بجا آورد، ميبايد از مكّه خارج شود، تا از محلّ ذات- عرق «۱» يا محلّ عسفان «۲» درگذرد، و آنگاه در حال عمره تمتّع در مقدّمه حجّ تمتّع بمكّه داخل شود، ولى در صورتى كه خوش داشته باشد كه حجّ خود را بصورت افراد درآورد، ميبايد بمحلّ جعرّانه برآيد، و از آنجا تلبيه آغاز كند. __________________________________________________

(۱) ذات عرق موضعى است در اوّل تهامه و آخر عقيق و فاصله آن تا مكه دو منزل است.
(۲) عسفان بر وزن غفران موضعى در ميانگين مكه و مدينه است، كه دو منزل تا مكه فاصله دارد.