روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و ساله جميل بن دراج :

عَنْ مُتَمَتِّعٍ حَلَقَ رَأْسَهُ‏ بِمَكَّةَ فَقَالَ إِنْ كَانَ جَاهِلاً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فَإِنْ تَعَمَّدَ ذَلِكَ فِي أَوَّلِ‏ شُهُورِ اَلْحَجِ‏ بِثَلاَثِينَ يَوْماً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ تَعَمَّدَ ذَلِكَ بَعْدَ اَلثَّلاَثِينَ اَلَّتِي يُوَفَّرُ فِيهَا اَلشَّعْرُ لِلْحَجِّ فَإِنَّ عَلَيْهِ دَماً يُهَرِيقُهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۶

و جميل بن درّاج از امام صادق عليه السّلام در باره متمتّعى كه در مكه سرش را بتراشد سؤال كرد. امام گفت: اگر جاهل بوده است چيزى بر او نيست، و چنانچه عمدا از اوّل ماههاى حجّ كه شوّال به بعد است سى روز گذشته سر بتراشد چيزى بر او نيست، و اگر پس از گذشتن سى روز كه موى در آن براى حجّ بلند شده عمدا بتراشد بر عهده او خونى است كه بايد اداء كند.