روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۰۸۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن الحسن بن هارون قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَكَلْتُ خَبِيصاً فِيهِ زَعْفَرَانٌ حَتَّى شَبِعْتُ مِنْهُ وَ أَنَا مُحْرِمٌ فَقَالَ إِذَا فَرَغْتَ مِنْ مَنَاسِكِكَ وَ أَرَدْتَ اَلْخُرُوجَ مِنْ‏ مَكَّةَ فَابْتَعْ بِدِرْهَمٍ تَمْراً وَ تَصَدَّقْ بِهِ‏ فَيَكُونَ كَفَّارَةً لِذَلِكَ وَ لِمَا دَخَلَ عَلَيْكَ فِي إِحْرَامِكَ مِمَّا لاَ تَعْلَمُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۶

و از حسن بن هارون روايت شده است كه ميگفت: به امام صادق عليه السّلام گفتم: حلواى خرمائى كه با زعفران عجين شده بود خوردم، تا از آن اشباع شدم، و من در اين حال محرم بودم، امام فرمود: چون از مناسك و اعمال خود پرداختى و خواستى تا از مكّه خارج شوى با صرف درهمى مقدارى خرما خريدارى كن، و آن را بصدقه بده، تا كفاره آن كار، و همچنين كفاره هر خللى باشد كه بدون علم و آگاهيت به احرامت داخل شده است‏