روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۹۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِخَارَة

و روي حماد بن عيسي عن ناجيه عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ كَانَ إِذَا أَرَادَ شِرَاءَ اَلْعَبْدِ أَوِ اَلدَّابَّةِ أَوِ اَلْحَاجَةَ اَلْخَفِيفَةَ أَوِ اَلشَّيْ‏ءَ اَلْيَسِيرَ اِسْتَخَارَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ سَبْعَ مَرَّاتٍ فَإِذَا كَانَ أَمْراً جَسِيماً اِسْتَخَارَ اَللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹۰

و حمّاد بن عيسى از ناحيه و او از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت هر گاه قصد داشت بنده يا چهارپائى بخرد يا كار ساده يا حاجت سبكى داشت هفت بار استخاره ميكرد يعنى استخير اللَّه مى‏گفت و از خداوند عزّ و جلّ طلب خير مينمود، و هر گاه كار مهم و بزرگى داشت لفظ «استخير اللَّه» (طلب خير از خداوند متعال را) صد مرتبه مى‏فرمود.