روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۴۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء

و قال الصادق ع :

جَاءَ أَصْحَابُ‏ فِرْعَوْنَ‏ إِلَى‏ فِرْعَوْنَ‏ فَقَالُوا لَهُ غَارَ مَاءُ اَلنِّيلِ‏ وَ فِيهِ هَلاَكُنَا فَقَالَ اِنْصَرِفُوا اَلْيَوْمَ فَلَمَّا كَانَ مِنَ اَللَّيْلِ تَوَسَّطَ اَلنِّيلَ‏ وَ رَفَعَ يَدَيْهِ إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ قَالَ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أَعْلَمُ أَنَّهُ لاَ يَقْدِرُ عَلَى أَنْ يَجِي‏ءَ بِالْمَاءِ إِلاَّ أَنْتَ فَجِئْنَا بِهِ فَأَصْبَحَ‏ اَلنِّيلُ‏ يَتَدَفَّقُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۱

امام صادق عليه السّلام فرمود: ياران و لشكريان فرعون نزد او آمده و به او گفتند: آب نيل فرو نشسته و اگر ادامه يابد همگى هلاك خواهيم شد، فرعون‏گفت: امروز بر كارهايتان بازگرديد (من چاره آن خواهم كرد) هنگامى كه شب شد بميدان رود نيل رفت و دستهايش را بسوى آسمان بلند كرد و بدعا پرداخته گفت: بار خدايا تو خود نيك با خبرى كه من ميدانم هيچ كس جز تو نمى‏تواند آب نيل را بازآورد، پس تو خود ما را آب ده (و نيل را پر آب گردان) چون صبح شد نيل لبالب از آب گرديده و امواج آن رويهم مى‏غلطيد. شرح: «نبايد از مستجاب شدن دعاى فرعون تعجب كرد، زيرا خداوند استجابت دعا را مقيّد به ايمان و عدالت شخص داعى نكرده است، بلكه فرموده «اجيب دعوة الدّاع اذا دعان» يعنى حاجت هر حاجتمند كه مرا بخواند و از من بخواهد (در صورت مصلحت) برآورده مى‏كنم، و لفظ «داع» بدون قيد و شرط است». استسقا و طلب باران نمى‏تواند كرد مگر در صحراها جايى كه آسمان را بتوان ديد و اطراف آسمان در معرض ديدن باشد، و نيز در هيچ مسجدى از مساجد نماز طلب باران نمى‏توان كرد مگر در مكّه معظّمه.