روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء

روي عبد الرحمن بن كثير عن الصادق ع انه قال :

إِذَا فَشَتْ أَرْبَعَةٌ ظَهَرَتْ أَرْبَعَةٌ إِذَا فَشَا اَلزِّنَى ظَهَرَتِ اَلزَّلاَزِلُ وَ إِذَا أُمْسِكَتِ اَلزَّكَاةُ هَلَكَتِ اَلْمَاشِيَةُ وَ إِذَا جَارَ اَلْحُكَّامُ فِي اَلْقَضَاءِ أُمْسِكَ اَلْقَطْرُ مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ إِذَا خُفِرَتِ اَلذِّمَّةُ نُصِرَ اَلْمُشْرِكُونَ‏ عَلَى‏ اَلْمُسْلِمِينَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۷

عبد الرّحمن بن كثير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هر گاه اين چهار صفت گناه آميز در جامعه و ميان مردمى آشكار و همگانى شود چهار گرفتارى در پى آن ظهور خواهد كرد: اول- هر وقت زنا در ميان مردم ظاهر و فراوان شود در پى آن زلزله بسيار شود، دوم- هر گاه مردم از پرداختن زكات خوددارى كنند گله‏هاى چهارپايان اهلى مثل گوسفند و گاو و شتر بسيار تلف شوند، سوم- هر گاه در جامعه‏اى حاكمان محاكم در قضاوت نسبت به دادخواهى‏ ستم كنند و رعايت حكم الهى نكنند باران از آسمان نبارد يا آسمان بر زمين بخيل گردد. و چهارم- هر گاه مسلمانان نسبت به اهل ذمّه رعايت عهد نكنند مشركان بر مسلمانان پيروز و چيره شوند.