روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۳۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و روي سيف التمار عن ابي عبد الله ع قال :

قَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِنَا كُنَّا نَقْضِي صَلاَةَ اَلنَّهَارِ إِذَا نَزَلْنَا بَيْنَ اَلْمَغْرِبِ وَ اَلْعِشَاءِ اَلْآخِرَةِ فَقَالَ لاَ اَللَّهُ أَعْلَمُ بِعِبَادِهِ حِينَ رَخَّصَ إِنَّمَا فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى اَلْمُسَافِرِ رَكْعَتَيْنِ لاَ قَبْلَهُمَا وَ لاَ بَعْدَهُمَا شَيْ‏ءٌ إِلاَّ صَلاَةُ اَللَّيْلِ عَلَى بَعِيرِكَ حَيْثُ تَوَجَّهَ بِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۴

سيف تمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده گويد: يكى از ياران ما (شيعيان) به آن حضرت عرض كرد: روش معمول ما اينست كه چون در منزلى‏ فرود مى‏آئيم نماز ترك شده روز را (ظاهرا مراد نوافل روز يا بخشهاى كوتاه شده و متروك از نمازهاى روز باشد) در ميان نماز مغرب و عشاء قضا ميكنيم، آيا اين كار درست است؟ آن حضرت فرمود: نه، خداوند متعال به احوال بندگان خويش داناتر است كه ايشان را رخصت داده و تكليف آنان را سبك گردانيده و بر مسافر فقط دو ركعت واجب ساخته و پيش از آن دو ركعت و پس از آن نافله و چيز ديگرى مقرّر نفرموده، مگر نماز شب را كه رخصت داده بر روى شتران و بهر طرف كه رود، رو بهمان جانب بجا آورى.