روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۵۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و قال ابو المغرا حميد بن المثني :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَسَأَلَهُ‏ حَفْصٌ اَلْكَلْبِيُ‏ فَقَالَ أَكُونُ خَلْفَ اَلْإِمَامِ وَ هُوَ يَجْهَرُ بِالْقِرَاءَةِ فَأَدْعُو وَ أَتَعَوَّذُ قَالَ نَعَمْ فَادْعُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۵

أبو المغرا حميد بن مثنّى گويد: نزد امام صادق عليه السّلام بودم كه حفص كلبى از آن حضرت سؤال كرد: گاه كه پشت سر امام جماعت نماز مى‏كنم (هنگام شنيدن آيات رحمت) دعا ميكنم و نيز بخدا پناه ميبرم (در وقتى كه امام آيات عذاب الهى را ميخواند) اين كار جايز است؟ آن حضرت فرمود: آرى دعا بخوان، طلب رحمت و استعاذه كن.