روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

: 

وَ كَانَ‏ مُعَاذٌ يَؤُمُّ فِي مَسْجِدٍ عَلَى‏ عَهْدِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ وَ يُطِيلُ اَلْقِرَاءَةَ وَ أَنَّهُ مَرَّ بِهِ رَجُلٌ فَافْتَتَحَ سُورَةً طَوِيلَةً فَقَرَأَ اَلرَّجُلُ لِنَفْسِهِ وَ صَلَّى ثُمَّ رَكِبَ رَاحِلَتَهُ فَبَلَغَ ذَلِكَ‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ فَبَعَثَ إِلَى‏ مُعَاذٍ فَقَالَ يَا مُعَاذُ إِيَّاكَ أَنْ تَكُونَ فَتَّاناً عَلَيْكَ‏ بِالشَّمْسِ وَ ضُحَيهَا وَ ذَوَاتِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۱

در زمان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله معاذ بن جبل در مسجدى امامت ميكرد و قراءت را طولانى مى‏ساخت، اتفاقا شخصى بر او گذشت، و خواست با او نماز جماعت كند كه معاذ شروع بخواندن سوره طولانى و بلندى كرد، آن شخص كه وضع را چنين ديد، قصد انفراد كرده خود قراءت را خواند و نماز را به پايان رسانده بر مركب خويش نشست و رفت، اين خبر به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله رسيد، شخصى را نزد معاذ فرستاد و فرمود: معاذ زنهار از اينكه فتنه‏ساز باشى و كارى كنى كه مردم نماز جماعت را ترك كنند تو را سفارش مى‏كنم‏ كه سوره‏هاى كوتاه مثل «و الشّمس و ضحيها» و امثال آن را بخوانى.