روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۸۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا

و ساله منصور بن يونس بزرج :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَتَبَاكَى فِي اَلصَّلاَةِ اَلْمَفْرُوضَةِ حَتَّى يَبْكِيَ فَقَالَ قُرَّةُ عَيْنٍ وَ اَللَّهِ وَ قَالَ ع إِذَا كَانَ ذَلِكَ‏ فَاذْكُرْنِي عِنْدَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۴

و منصور بن يونس بزرج از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد در باره شخصى كه در نماز فريضه گريه‏اش نيايد ولى خود را بگريه وادارد تا جايى كه واقعا بگريد آيا نمازش صحيح است؟ آن حضرت فرمود: بخدا قسم كه روشنى چشم است يا اين عمل او موجب سرور و شادمانى و روشنى چشم در آخرت است. و نيز حضرت اضافه فرمود: هر گاه چنين شود پس مرا در آن حال ياد كن (يا شايد مظلوميّت مرا بخاطر آور تا گريان شوى).