روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۱۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْأَذَانِ وَ الْإِقَامَةِ وَ ثَوَابِ الْمُؤَذِّنِين

و سال معاويه بن وهب ابا عبد الله ع :

عَنِ اَلْأَذَانِ فَقَالَ اِجْهَرْ وَ اِرْفَعْ بِهِ صَوْتَكَ فَإِذَا أَقَمْتَ فَدُونَ ذَلِكَ وَ لاَ تَنْتَظِرْ بِأَذَانِكَ وَ إِقَامَتِكَ إِلاَّ دُخُولَ وَقْتِ‏ اَلصَّلاَةِ وَ اُحْدُرْ إِقَامَتَكَ حَدْراً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۳

معاوية بن وهب از امام صادق عليه السّلام در باره چگونگى گفتن أذان سؤال كرد، آن حضرت فرمود: با صداى واضح و آشكار أذان بگو و آوازت را بلند كن، و وقتى إقامه ميگوئى چنين نكن (يعنى لازم نيست آواز بردارى) و در أذان و اقامه گفتن خود منتظر وارد شدن وقت نماز باش (يعنى أذان را در اوّل وقت بگو و إقامه را پس از نوافل در وقتى كه مى‏خواهى متوجّه نماز شوى) و اقامه را هر چه سريعتر بگو، بر خلاف أذان كه با تأنّى گفته مى‏شود.