روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَوَاقِيتِ الصَّلَاة

و سال زراره ابا جعفر الباقر ع :

عَنْ وَقْتِ اَلظُّهْرِ فَقَالَ ذِرَاعٌ مِنْ زَوَالِ اَلشَّمْسِ وَ وَقْتُ اَلْعَصْرِ ذِرَاعَانِ مِنْ وَقْتِ اَلظُّهْرِ فَذَاكَ أَرْبَعَةُ أَقْدَامٍ مِنْ زَوَالِ اَلشَّمْسِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ حَائِطَ مَسْجِدِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ كَانَ قَامَةً وَ كَانَ إِذَا مَضَى مِنْهُ ذِرَاعٌ صَلَّى اَلظُّهْرَ وَ إِذَا مَضَى مِنْهُ ذِرَاعَانِ صَلَّى اَلْعَصْرَ ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرِي لِمَ جُعِلَ اَلذِّرَاعُ وَ اَلذِّرَاعَانِ قُلْتُ لِمَ جُعِلَ ذَلِكَ قَالَ لِمَكَانِ اَلنَّافِلَةِ لَكَ أَنْ تَتَنَفَّلَ‏ مِنْ زَوَالِ اَلشَّمْسِ إِلَى أَنْ‏ يَمْضِيَ ذِرَاعٌ فَإِذَا بَلَغَ فَيْئُكَ ذِرَاعاً بَدَأْتَ بِالْفَرِيضَةِ وَ تَرَكْتَ اَلنَّافِلَةَ وَ إِذَا بَلَغَ فَيْئُكَ ذِرَاعَيْنِ بَدَأْتَ بِالْفَرِيضَةِ وَ تَرَكْتَ اَلنَّافِلَةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۶

زرارة بن أعين از امام باقر عليه السّلام در مورد وقت نماز ظهر سؤال كرد، آن حضرت فرمود: يك ذراع پس از زوال خورشيد، و وقت عصر دو ذراع گذشته از ابتداى وقت نماز ظهر، كه چهار قدم از هنگام زوال خورشيد باشد سپس آن حضرت فرمود: ديوار مسجد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله باندازه قدر يك انسان بود و چون يك ذراع از سايه آن ميگذشت آن حضرت نماز ظهر را بجا مى‏آورد و وقتى از سايه آن دو ذراع ميگذشت: (سايه ديوار به چهار قدم ميرسيد) نماز عصر را ميگذارد، بعد آن حضرت فرمود: آيا ميدانى چرا يكذراع براى ظهر و دو ذراع براى عصر مقرّر ساخته‏اند؟ عرضكردم: بفرمائيد: چرا اين طور مقرّر ساخته‏اند؟ فرمود: بخاطر نافله، ميتوانى از زوال شمس (يا گذشتن آفتاب از خطّ نصف النّهار) تا وقتى كه يك ذراع يا دو قدم بگذرد نافله را بجاى آورى، و وقتى سايه خودت بيك ذراع رسيد مشغول اداء فريضه ميشوى‏ و نافله را ترك ميكنى. و همچنين در نماز عصر وقتى سايه‏ات به دو ذراع رسيد به اداى فريضه عصر پرداخته و نافله را رها ميكنى.