روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۷۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ

و روي عن الكاهلي انه قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع إِنَّ اِمْرَأَتِي وَ أُخْتِي وَ هِيَ اِمْرَأَةُ مُحَمَّدِ بْنِ مَارِدٍ تَخْرُجَانِ فِي اَلْمَآتِمِ فَأَنْهَاهُمَا فَقَالَتَا لِي إِنْ كَانَ حَرَاماً اِنْتَهَيْنَا عَنْهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ حَرَاماً فَلِمَ تَمْنَعُنَا فَيَمْتَنِعَ اَلنَّاسُ مِنْ قَضَاءِ حُقُوقِنَا فَقَالَ ع عَنِ اَلْحُقُوقِ تَسْأَلُنِي كَانَ‏ أَبِي ع‏ يَبْعَثُ أُمِّي وَ أُمَّ فَرْوَةَ تَقْضِيَانِ حُقُوقَ‏ أَهْلِ اَلْمَدِينَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۹

از كاهلى روايت شده كه گفت: به امام موسى بن جعفر عليهما السّلام عرض كردم: كه همسرم و خواهرم- كه همسر محمّد بن مارد است- در مجالس ماتم شركت ميكنند و من ايشان را از اين كار منع ميكنم، و آنان بمن ميگويند: اگر حرام است ما به اين عمل خاتمه ميدهيم و ديگر تكرار نميكنيم، و اگر حرام نيست پس چرا ما را منع ميكنى تا اگر كسى از ما فوت شود مردم نيز از اداى حقوق ما و شركت در مجلس ما خوددارى كنند و به تعزيت ما نيايند، آن حضرت فرمود: از حقوق سؤال ميكنى (يعنى آنان كه به عزا و عروسى شما مى‏آيند ايشان نسبت به شما داراى حقّى هستند و رفتن به مجالس ايشان كار عبث نيست) پدرم بمادرم و امّ فروه رخصت ميداد كه حقوق اهل مدينه را بجا آورند.