روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۲۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الصَّلَاةِ عَلَى الْمَيِّت

و روي زراره و عبيد الله بن علي الحلبي عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ اَلصَّلاَةِ عَلَى اَلصَّبِيِّ مَتَى يُصَلَّى عَلَيْهِ فَقَالَ إِذَا عَقَلَ اَلصَّلاَةَ فَقُلْتُ مَتَى تَجِبُ اَلصَّلاَةُ عَلَيْهِ قَالَ إِذَا كَانَ اِبْنَ سِتِّ سِنِينَ وَ اَلصِّيَامُ إِذَا أَطَاقَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۹

زراره و عبيد اللَّه بن عليّ حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده‏اند كه از آن حضرت سؤال شد كه چه وقت و تا چه سنى بر طفل نماز ميّت خوانده مى‏شود؟ آن حضرت فرمود: هر گاه در سنّى باشد كه درك كند نماز يعنى چه و تميز داشته باشد، حلبى گويد: پرسيدم چه زمانى نماز بر او واجب مى‏شود و لازم است كه او را به نماز خواندن بدارند؟ فرمود: هنگامى كه شش ساله شود، و در مورد روزه هر گاه تاب انجام آن را داشته باشد. و هر كس حاضر شود با گروهى كه بر طفلى نماز گزارند بايد بگويد: «اللّهمّ اجعله لأبويه و لنا فرطا» يعنى: بار خدايا اين طفل را پيشرو و طلايه دار پدر و مادرش و ما قرار ده (كه از جهت ما پيشاپيش ثوابى فراهم كند چون درگذشت طفل پيش از والدينش و صبر ايشان بر مرگ او موجب پاداشى عظيم است).