روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۳۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْحَيْضِ وَ النِّفَاس

و سال سلمان الفارسي رحمه الله عليه امير المومنين ع :

عَنْ رِزْقِ اَلْوَلَدِ فِي بَطْنِ أُمِّهِ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى حَبَسَ عَلَيْهِ اَلْحَيْضَةَ فَجَعَلَهَا رِزْقَهُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۳

و سلمان فارسى- رحمة اللَّه عليه- از امير المؤمنين عليه السّلام پرسيد در باره روزى طفل در شكم مادرش، آن حضرت فرمود: همانا خداى تبارك و تعالى خون حيض را حبس ميكند و آن را روزى او در شكم مادرش قرار ميدهد. و زن آبستن هر گاه خون مشاهده كرد نماز را ترك ميكند چه بسا اتفاق مى‏افتد كه زن باردار خون دفع ميكند و آن زمانى است كه خون بسيار و سرخ رنگ ميبيند و اگر خونى كه ديده كم و زرد رنگ باشد بايد نماز خود را بخواند و جز وضو چيز ديگرى بر او واجب نيست، و زن حائض هنگامى كه پاك شد قضاى روزه بگردن اوست ولى قضاى نماز بر او لازم نيست و در اين امر دو علّت وجود دارد يكى اينكه: مردم بدانند سنّت مورد قياس واقع نميشود، و ديگر اينكه: روزه تنها يكماه در سال است ولى نماز در هر شبانه روز واجب است. به اين جهت خداى عزّ و جلّ قضاى روزه را بر ايشان واجب ساخت و قضاى نماز را واجب نگردانيد. و جايز نيست (كراهت شديد دارد) جنب و حائض بهنگام احتضار بر بالين محتضر حضور يابند زيرا فرشتگان با بودن آن دو مورد آزار واقع ميشوند. و اشكالى ندارد كه غسل او را انجام دهند و بر او نماز بخوانند، ولى درون قبر او نروند، پس اگر بناچار بر بالين او حاضر بودند هنگام خروج جان از بدنش از آنجا بيرون بروند