روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ مَا يَنْقُضُ الْوُضُوء

سال زراره بن اعين ابا جعفر و ابا عبد الله ع :

عَمَّا يَنْقُضُ اَلْوُضُوءَ فَقَالاَ مَا خَرَجَ مِنْ طَرَفَيْكَ اَلْأَسْفَلَيْنِ‏ اَلذَّكَرِ وَ اَلدُّبُرِ مِنْ غَائِطٍ أَوْ بَوْلٍ أَوْ مَنِيٍّ أَوْ رِيحٍ وَ اَلنَّوْمُ‏ حَتَّى يُذْهِبَ اَلْعَقْلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۱

زرارة بن أعين از امام باقر و امام صادق عليهما السّلام سؤال كرد: در مورد آنچه كه وضو را باطل مى‏كند، ايشان پاسخ فرمودند: آنچه از دو طرف پائين و زير تو كه آلت و دبر است خارج شود از غائط يا بول يا منى (با لحاظ اينكه سئوال‏كننده مرد است) يا باد كه از انسان خارج مى‏شود و نيز خواب چندان كه عقل از بين برود. و غير از آنچه ياد شد چيزى از قبيل قي كردن و قلس (كه اندكى بالا آوردن است بقدرى كه يك بار دهان پر شود) و رعاف (خونى كه از بينى آيد) و حجامت، و دملها و جراحتها و زخمها كه از آن خون مى‏آيد وضو را باطل نميكند، و اگر از قبل و دبر درآيد استنجا واجب نيست. (اگر خون از مخرج بول يا غائط خارج شد تطهير واجب است ولى اصطلاحا آن را استنجا نميگويند).