روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۵۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ السِّوَاك

و قال ابو جعفر ع :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ كَانَ يُكْثِرُ اَلسِّوَاكَ وَ لَيْسَ بِوَاجِبٍ فَلاَ يَضُرُّكَ تَرْكُهُ فِي فَرْطِ اَلْأَيَّامِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۲

امام باقر عليه السّلام فرمود: همانا رسول خدا بسيار مسواك ميفرمود ولى واجب نيست و ترك آن در پاره‏اى از روزها زيانى بتو نميرساند. و مسواك زدن روزه دار در ماه رمضان هر وقت از روز كه بخواهد اشكال ندارد. و همچنين مسواك زدن براى محرم مانعى ندارد ولى مسواك زدن در حمّام مكروه است زيرا موجب بيمارى دندانهاست، و مسواك كردن از سنّتهاى حضرت ابراهيم عليه السّلام است. و آن ده سنّت است: پنج سنّت مربوط به اعضاى سر و صورت و پنج سنّت مربوط به بدن، و أما آنچه در سر و صورت است عبارت ميباشد از آب در دهان گردانيدن (مضمضه)، آب در بينى كردن و شستن آن (استنشاق) و مسواك زدن، و گرفتن شارب، و فرق باز كردن براى كسى كه موى سر خود را بلند داشته است، و هر كس در موى سرش فرق باز نكند خداوند برايش در روز قيامت با ارّه آتشين فرق باز مينمايد. (يعنى موى سر خود را چنان نگهدارد كه مسح سر ممكن نباشد). و أما آنچه از سنّتها كه در بدن است: استنجا، ختنه كردن، موى پشت زهار (پشت عورت) گرفتن، كوتاه كردن ناخنها، و تراشيدن موى زير بغلها ميباشد.