روایت:الکافی جلد ۸ ش ۷۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

ابان عن ابي بصير قال :

كُنْتُ جَالِساً عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِذْ دَخَلَتْ عَلَيْنَا أُمُّ خَالِدٍ اَلَّتِي كَانَ قَطَعَهَا يُوسُفُ بْنُ عُمَرَ تَسْتَأْذِنُ عَلَيْهِ فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَ يَسُرُّكَ أَنْ تَسْمَعَ كَلاَمَهَا قَالَ فَقُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَأَذِنَ لَهَا قَالَ وَ أَجْلَسَنِي مَعَهُ عَلَى اَلطِّنْفِسَةِ قَالَ ثُمَّ دَخَلَتْ فَتَكَلَّمَتْ فَإِذَا اِمْرَأَةٌ بَلِيغَةٌ فَسَأَلَتْهُ عَنْهُمَا فَقَالَ لَهَا تَوَلَّيْهِمَا قَالَتْ فَأَقُولُ لِرَبِّي إِذَا لَقِيتُهُ إِنَّكَ أَمَرْتَنِي بِوَلاَيَتِهِمَا قَالَ نَعَمْ قَالَتْ فَإِنَّ هَذَا اَلَّذِي مَعَكَ عَلَى اَلطِّنْفِسَةِ يَأْمُرُنِي بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمَا وَ كَثِيرٌ اَلنَّوَّاءُ يَأْمُرُنِي بِوَلاَيَتِهِمَا فَأَيُّهُمَا خَيْرٌ وَ أَحَبُّ إِلَيْكَ قَالَ هَذَا وَ اَللَّهِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ‏ كَثِيرٍ اَلنَّوَّاءِ وَ أَصْحَابِهِ إِنَّ هَذَا تَخَاصَمَ فَيَقُولُ‏ وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمََا أَنْزَلَ اَللََّهُ فَأُولََئِكَ هُمُ اَلْكََافِرُونَ‏ وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمََا أَنْزَلَ اَللََّهُ فَأُولََئِكَ هُمُ اَلظََّالِمُونَ‏ وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمََا أَنْزَلَ اَللََّهُ فَأُولََئِكَ هُمُ اَلْفََاسِقُونَ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۴۶

ابو بصير گويد: در محضر امام صادق عليه السّلام نشسته بودم كه ام خالد همان زنى كه يوسف بن عمر از او بريده بود (و ميان آنها از نظر زناشوئى جدائى افتاده بود) اجازه ورود خواست، امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: خوشت مى‏آيد كه سخن اين زن را بشنوى؟ عرضكردم: آرى حضرت اجازه‏اش داد و وارد شد امام صادق عليه السّلام مرا در كنار خود روى توشك نشانيد، زن مزبور از در وارد شد و شروع بسخن كرد، ديدم زن سخنورى است پس از امام در باره آن دو (يعنى ابو بكر و عمر) پرسيد؟ حضرت بآن زن فرمود: دوستشان بدار، ام خالد گفت: هر گاه من پروردگارم را ديدار كردم بگويم: كه تو بمن دستور دادى دوستشان بدارم؟ فرمود: آرى، گفت: پس اين شخص كه روى توشك در كنار تو نشسته (يعنى ابو بصير) بمن دستور ميدهد كه از آنان بيزارى جويم، و كثير النوا (كه يكى از ملّاهاى عامه آن زمان بوده) بمن دستور ميدهد آن دو را دوست بدارم، پس كداميك از اين دو نفر بهترند و تو بيشتر آنها را دوست دارى؟ حضرت فرمود: بخدا سوگند اين مرد در پيش من محبوبتر از كثير النوا و ياران او است، اين مرد كسى است كه احتجاج و مبارزه ميكند و ميگويد: «و هر كس بر طبق آنچه خدا نازل كرده حكم نكند پس آنانند ايشان كافران» «و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس ايشانند ستمكاران» «و هر كه بر طبق آنچه خدا نازل فرموده حكم نكند پس آنانند عصيان پيشه‏گان» (سوره مائده آيه‏هاى ۴۴ و ۴۵ و ۴۷).

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۳۷

ابان به نقل از ابو بصير مى‏گويد: من نزد امام صادق عليه السّلام نشسته بودم كه أمّ خالد بر ما وارد شد و اجازه شرفيابى خواست؛ او همان بانويى است كه يوسف بن عمر از او بريده بود. امام صادق عليه السّلام به من فرمود: خوشت مى‏آيد سخن آن بانو را بشنوى؟ عرض كردم:آرى. امام اجازه ورود به او داد و مرا با خودش روى تشكى نشانيد. او مى‏گويد: سپس آن بانو وارد شد و كلام آغازيد، بانويى بود بليغ و سخنران و از امام در باره آن دو تا [ابو بكر و عمر] پرسش كرد و امام صادق عليه السّلام به او فرمود: تو آن دو خليفه را والى بشناس [يا دوست بدار]. آن خانم گفت: هر گاه پروردگارم را ملاقات كردم به او مى‏گويم شما به من فرمودى آنان را والى شناسم؟ امام عليه السّلام فرمود: آرى. آن خانم عرض كرد: اين مردى كه نزديك شما روى تشك نشسته به من مى‏گويد از آنها بيزارى جويم و كثير النوا به من مى‏گويد با آنها بپيوندم پس كدام يك براى تو بهتر است و آن را بيشتر دوست مى‏دارى؟ حضرت عليه السّلام فرمود: بخدا سوگند اين نزد من از كثير النوا و اطرافيانش محبوب‏تر است، همانا اين مرد مبارزه مى‏كند و فرمود: وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ «۱»، وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ «۲»، وَ مَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ «۳». __________________________________________________

(۱) «و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده داورى نكرده‏اند، آنان خود كافرانند» (سوره مائده/ آيه ۴۴).
(۲) «و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده داورى نكرده‏اند، آنان خود ستمگرانند» (سوره مائده/ آيه ۴۵).
(۳) «و كسانى كه به موجب آنچه خدا نازل كرده حكم نكنند، آنان خود نافرمانند» (سوره مائده/ آيه ۴۷).