المطففين ١٣
ترجمه
المطففين ١٢ | آیه ١٣ | المطففين ١٤ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَسَاطِیرُ»: جمع أُسْطُورَة، افسانهها (نگا: انعام / ، انفال / ، نحل / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۲۱، سوره مطففين
- چند وجه درباره اينكه در توصيف ((مطففن )) به ((الذين اذا كتالوا على الناسيستوفون ....)) خريدن به وزن گفته نشده
- احتمال برانگيخته شدن بعد از مرگ براى اجتناب از محرمات كافى است
- توضيح مفردات و جملات آيات : ((كلا ان كتاب الفجار لفى سجين ...))
- اقوال مفسرين در بيان مراد از مفردات و جملات اين آيات
- گناه زياد و مستمر، سر انجام انسان را به تكذيب روز جزا منتهى مى كند
- اعمال زشت صفا و جلاى نفس را تيره كرده به آن نقش و صورتى مى دهند كه از درك حق مانع مى گردد
- معناى ((عليين )) كه فرمود كتاب ابرار در آن است و چندقول در اين باره
- مراد از ((مقربون )) و اينكه ايشان عليين را مى بينند
- (رواياتى راجع به : ((نزول سوره مطففن ))، در عليين بودن كتاب ابرار و در سجينبودن كتاب فجار،
- رواياتى راجع به فساد و ((رين )) قلب بر اثر ارتكاب گناه )
نکات آیه
۱ - تلاوت آیات قرآن و آموختن معارف آن به مردم، حرکتى مطلوب و شایسته پى گیرى است. (إذا تتلى علیه ءایتنا) تداوم، از فعل مضارع «تتلى» استفاده مى شود; زیرا در مواردى که سخن درباره کارهاى گذشته افراد و یا بیان حالت آنان است، فعل مضارع بر استمرار دلالت دارد.
۲ - متجاوزان و گنه پیشگان، نباید از شنیدن آیات قرآن محروم بمانند. (کلّ معتد أثیم . إذا تتلى علیه ءایتنا)
۳ - تکذیب کنندگان قیامت، معارف قرآن را نوشته هایى بى اساس و ساخته و پرداخته پیشینیان مى دانند. (قال أسطیر الأوّلین) («أساطیر» جمع «اُسطوره») به سخن هاى زیبا و نوشته شده اى گفته مى شود که در محتوا، شبیه یاوه سرایى باشد (لسان العرب). مراد از استناد «أساطیر» به «أوّلین» یا این است که این اساطیر، تراوش افکار آنان است و یا این که زندگانى آنان، در این افسانه ها ترسیم شده است. برداشت یاد شده، ناظر به احتمال نخست است.
۴ - قرآن، حتى در دیدگاه کافران، ظاهرى زیبا و آراسته دارد. (أسطیر الأوّلین) در صورتى نوشته افسانه اى را «اسطوره» مى گویند که زیبا باشد.
۵ - منکران قیامت، قرآن را مجموعه اى افسانه اى، درباره نسل هاى انقراض یافته بشر مى دانند. (إذا تتلى علیه ءایتنا قال أسطیر الأوّلین) ر.ک. توضیح ۳
۶ - تجاوزگرى و آلودگى به گناه، زمینه ساز انکار معارف قرآن و ارتجاعى خواندن آیات آن است. (کلّ معتد أثیم . إذا تتلى علیه ءایتنا قال أسطیر الأوّلین)
۷ - قرآن، کتابى الهى و آیات آن، وابسته به خداوند است. (ءایتنا)
۸ - آیات قرآن، بازدارنده انسان از طغیان گرى و گناه و راهنماى او براى ایمان به قیامت است. (و ما یکذّب به إلاّ... إذا تتلى علیه ءایتنا قال أسطیر الأوّلین)
۹ - نقل هاى تاریخى قرآن، سراسر حقیقت است و افسانه سرایى در آن راه ندارد. (إذا تتلى علیه ءایتنا قال أسطیر الأوّلین)
۱۰ - عقیده به روز قیامت در تاریخ بشر، سابقه اى دیرینه دارد. (و ما یکذّب به ... قال أسطیر الأوّلین) سخن منکران قیامت - که معارف قرآن از جمله معاد را محصول اندیشه پیشینیان مى دانستند - بیانگر آن است که اندیشه معاد، گذشته اى طولانى دارد و مردم عصر بعثت، به سابقه دیرینه این اعتقاد آگاه بودند.
۱۱ - منکران قیامت، آن را خرافه اى ساخته و پرداخته افسانه پردازان پیشین مى دانند. (و ما یکذّب به إلاّ... قال أسطیر الأوّلین)
موضوعات مرتبط
- ایمان: زمینه ایمان به قیامت ۸
- تجاوز: آثار تجاوز ۶
- طغیان: موانع طغیان ۸
- عقیده: تاریخ عقیده به قیامت ۱۰
- عمل: عمل پسندیده ۱
- قرآن: آثار قرآن ۸; تهمت افسانه به قرآن ۳، ۵; حقانیت قصص قرآن ۹; زمینه تکذیب قرآن ۶; زمینه تهمت افسانه به قرآن ۶; زیبایى قرآن ۴; فضیلت تعلیم قرآن ۱; فضیلت تلاوت قرآن ۱; منشأ قرآن ۷; وحیانیت قرآن ۷
- قیامت: تهمتهاى مکذبان قیامت ۳، ۵، ۱۱; خرافه بودن قیامت۱۱
- کافران: بینش کافران ۴
- گناه: آثار گناه ۶; موانع گناه ۸
- گناهکاران: تلاوت قرآن براى گناهکاران ۲
- متجاوزان: تلاوت قرآن براى متجاوزان ۲