النازعات ٢٧
ترجمه
| النازعات ٢٦ | آیه ٢٧ | النازعات ٢٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«خَلْقاً»: آفرینش. ساختار. تمییز است. «أَأَنتُمْ أَشَدُّ ...»: این آیه پاسخ گفتار منکران معاد است که می‌گفتند: أإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ. اجزاء کرات آسمانی را از عدم آفریده است و آنها را به شکل خورشیدها و ماهها و ستاره‌ها درآورده است، اجزاء متفرّق بدن شما را نیز بازآفرینی می‌کند و بهم می‌پیوندد و در صحنه حیات مجدّد حاضر می‌گرداند و مورد بازخواستتان قرار می‌دهد. پس چه جای شگفتی است؟
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَکُمْ مَا فِي... (۳) أَ وَ لَيْسَ الَّذِي خَلَقَ... (۲) لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ... (۲)
قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ... (۱) وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ... (۲)
تفسیر
- آيات ۱ - ۴۱، سوره نازعات
- اقوال مختلف درباره مراد از پنج سوگند آغاز سوره نازعات : ((و النازعات غرقا والناشطات نشطا...))
- نقد و بررسى اقوال فوق
- بيان اينكه در اين پنج سوگند به ملائكه سوگند ياد شده است
- (در ذيل آيه فالمدبرات امرا)
- عدم منافات بين واسطه بودن ملائكه و استناد حوادث به ايشان ، به استناد آنها به خداىتعالى و به اسباب ظاهرى
- معناى اينكه درباره قيامت فرمود: ((يوم ترجف الراجفه تتبعها الرادفة ))
- حكايت سخن كفار در استبعاد معاد
- داستان موسى (عليه السلام ) و فرعون و آنچه اشاره به اين داستان در اين مقام افاده مىكند
- معناى ((هل لك الى ان تزكى و اهديك الى ربك فتخشى )) كه موسى (عليه السلام )ماءمور شد به فرعون بگويد
- مراد فرعون از اينكه خطاب به مردم مصر گفت : ((انا ربكم الاعلى ))
- چند وجه در معناى ((فاخذه الله نكال الاخره و الاولى ))
- رفع استبعاد معاد در خطاب و استفهام توبيخى ((ءاءنتم اشد خلقا ام السماء بنيها...))
- تسميه قيامت به ((الطامه الكبرى ))
- تقسيم مردم به دو دسته : طاغى دوزخى ، او خائف از مقام پروردگار كه بهشت ماءواى اواست و بيان ضابطه براى صفات هر يك
- لوازم و آثار طغيان و خوف از مقام رب
- مقصود از مقام پروردگار و خوف از آن
- (رواياتى درباره سوگندهاى سوره نازعات ، استعباد معاد توسط كفار،خوف از مقامپروردگار،پيروى از هوى )
نکات آیه
۱ - آسمان، پدیده اى مقاوم تر از جسم انسان ها و آفرینش آن باعظمت تر از آفرینش آنها است. (ءأنتم أشدّ خلقًا أم السماء) استفهام در «ءأنتم» تقریرى است و براى اعتراف گرفتن از مخاطب به کار مى رود. «السماء» ممکن است اشاره به آسمان مشهود باشد و نیز ممکن است اسم جنس بوده و بر تمام آسمان ها قابل تطبیق باشد. «شدّت»، به معناى صلابت و استحکام است. این وصف درباره جسم و غیر جسم به کار مى رود. بنابراین تعبیر «أشدّ خلقاً» به معناى استحکام بیشتر در خلقت و یا دشوارتر بودن آفرینش [در نظر مخاطبان ]است.
۲ - آفرینش آسمان با وجود صلابت بیشتر آن نسبت به پیکر انسان، برهانى آشکار بر امکان معاد و قدرت خداوند بر زنده کردن دوباره انسان ها (ءأنتم أشدّ خلقًا أم السماء بنیها) «أنتم» خطاب به منکران معاد است که آیات قبل سخنان آنان را نقل کرده بود. جمله «بناها» مستأنفه و مفاد آن این است که آسمان با آن که محکم تر است، خداوند آن را ساخت; چگونه آفرینش دوباره خود را محال مى پندارید؟
۳ - استفاده از محسوسات در تبیین معقولات، از شیوه هاى قرآن (ءأنتم أشدّ خلقًا أم السماء بنیها)
۴ - ضرورت دقت در آفرینش پدیده هاى هستى، براى پى بردن به قدرت مطلق خداوند (ءأنتم أشدّ خلقًا أم السماء بنیها)
۵ - منکران معاد در عصر بعثت، آسمان را آفریده خداوند مى دانستند. (أم السماء بنیها) استدلال آیه شریفه بر امکان معاد، بدون پذیرش آفریدگارى خداوند براى آسمان، ناتمام است.
موضوعات مرتبط
- آسمان: استحکام آسمان ۱، ۲; خالق آسمان ۵; عظمت خلقت آسمان ۱; ویژگیهاى آسمان ۱
- انسان: استحکام بدن انسان ۱; احیاى اخروى انسان ها ۲
- تشبیهات قرآن: تشبیه معقول به محسوس ۳
- تعقل: اهمیت تعقل در آفرینش ۴
- خدا: دلایل قدرت خدا ۲; زمینه علم به قدرت خدا ۴; وسعت قدرت خدا ۴
- عقیده: عقیده به خالقیت خدا ۵
- قرآن: روش بیانى قرآن ۳
- معاد: دلایل معاد ۲; عقیده مکذبان معاد ۵
