روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن سنان عن الوليد بن علا عن حماد عن ابيه عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلاَءِ غَتّاً وَ ثَجَّهُ‏ بِالْبَلاَءِ ثَجّاً فَإِذَا دَعَاهُ‏ قَالَ لَبَّيْكَ‏ عَبْدِي لَئِنْ عَجَّلْتُ لَكَ مَا سَأَلْتَ إِنِّي عَلَى ذَلِكَ لَقَادِرٌ وَ لَئِنِ اِدَّخَرْتُ لَكَ فَمَا اِدَّخَرْتُ لَكَ‏ فَهُوَ خَيْرٌ لَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۸۳

از امام باقر (ع) فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى هر گاه به درگاه او دعا كند، فرمايد: لبّيك اى بنده من، اگر آنچه خواهى با شتاب به تو دهم مى‏توانم، و اگر آن را براى تو پس انداز كنم پس هر چه برايت پس انداز كنم همان براى تو بهتر است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۵۲

امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه خداى تبارك و تعالى بنده‏ئى را دوست دارد، او را در بلا غوطه‏ور سازد و باران بلا را بر سر او ريزد، و چون بدرگاه خدا دعا كند، فرمايد، لبيك بنده من، اگر خواسته ترا بزودى دهم، توانايم، ولى اگر برايت ذخيره كنم، براى تو بهتر است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۱۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سنان، از وليد بن علا، از حمّاد، از پدرش، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه چون خداى- تبارك و تعالى- بنده‏اى را دوست دارد، او را در بلاء پيوسته غوطه دهد؛ غوطه دادنى سخت، و خون دلش را به واسطه آن بلاء روان سازد؛ روان ساختنى به غايت. (و بعضى گفته‏اند كه: بلا را بر او فرو ريزد، ريختنى به غايت)؛ پس چون او را بخواند، بفرمايد كه: لبّيك، اى بنده من! هر آينه اگر تعجيل كنم از برايت آن‏چه را كه خواستى، البتّه من بر آن قدرت دارم، وليكن اگر ذخيره نمايم از برايت، پس آن‏چه از برايت ذخيره نموده‏ام، از براى تو بهتر است».