روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۷۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن احمد بن محمد بن ابي نصر عن الحسين بن موسي عن فضيل بن يسار عن ابي جعفر ع قال :

مَا يُبَالِي مَنْ عَرَّفَهُ اَللَّهُ هَذَا اَلْأَمْرَ أَنْ يَكُونَ عَلَى قُلَّةِ جَبَلٍ يَأْكُلُ مِنْ نَبَاتِ اَلْأَرْضِ حَتَّى يَأْتِيَهُ اَلْمَوْتُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۶۳

از امام باقر (ع) فرمود: هر كه از طرف خدا اين امر را شناخت (يعنى پيروى از امامان معصوم را) باكى ندارد كه بر سر كوهى باشد و از گياه زمين بخورد تا مرگش در رسد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۴۳

امام باقر عليه السّلام فرمود. كسى را كه خدا باين امر (تشيع) آشنا كرد چه باك دارد از اينكه بر سر كوهى باشد و از گياه زمين بخورد تا بميرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۰۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از احمد بن محمد بن ابى‏نصر، از حسين بن موسى، از فضيل بن يسار، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

«هر كه خدا اين امر را به او شناسانيد، پروا نمى‏كند كه بر سر كوهى باشد و از گياه زمين بخورد، تا مرگ به نزد او آيد».