روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۴۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن الحسن بن شمون عن عبد الله بن عمرو بن الاشعث عن عبد الله بن حماد الانصاري عن عمرو بن ابي المقدام عن ابيه عن ابي جعفر ع قال قال امير المومنين ع :

شِيعَتُنَا اَلْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلاَيَتِنَا اَلْمُتَحَابُّونَ‏ فِي مَوَدَّتِنَا اَلْمُتَزَاوِرُونَ‏ فِي إِحْيَاءِ أَمْرِنَا اَلَّذِينَ إِنْ غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۱

از امام باقر (ع) كه امير المؤمنين (ع) فرمود: شيعه ما آنهايند كه در دوستى ما به يك ديگر بخشش كنند و در مهرِ ما يك ديگر را دوست دارند و براى زنده داشتن كارِ ما از هم ديدن كنند، آن كسانى كه اگر خشم كنند ستم نكنند و اگر بپسندند از حدّ بدر نروند، بركت باشند براى هر كه همسايه‏اند و هر كه در آميزند بسازند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۳۳

مير المؤمنين عليه السّلام فرمود: شيعيان ما كسانى باشند كه براى ولايت ما بيكديگر بخشش كنند و در راه دوستى ما با يك ديگر دوستى نمايند و براى زنده كردن امر ما بديدار يك ديگر روند، اگر خشم كنند ستم نكنند و اگر راضى باشند اسراف نورزند، بركت همسايگانند و با معاشرين خود سلم و صفا دارند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۸۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از محمد بن حسن بن شمّون، از عبداللَّه بن عمرو بن اشعث، از عبداللَّه بن حمّاد انصارى، از عمرو بن ابى‏المقدام، از پدرش، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه- فرمود كه: شيعيان ما آنانند كه با يكديگر بذل و بخشش مى‏كنند در دوستى ما، و يكديگر را دوست مى‏دارند در راه محبّت ما، و به زيارت يكديگر مى‏روند در باب زنده گردانيدن امر ما. آنان كه اگر غضب كنند، ستم نكنند، و اگر راضى شوند، از حد در نگذرند. عين بركت‏اند بر كسى كه با او همسايگى كنند، و در مقام آشتى با هر كه آميزش كنند».