روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۴۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن الحسين بن هاشم عن سعدان بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ أَخَذَ مِنْ وَجْهِ أَخِيهِ‏ اَلْمُؤْمِنِ قَذَاةً كَتَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَنْ تَبَسَّمَ فِي وَجْهِ أَخِيهِ كَانَتْ لَهُ حَسَنَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۱۱

از امام صادق (ع) فرمود: هر كه از چهره برادر مؤمنش خار و خاشاكى برگيرد، خدا براى او ده حسنه نويسد. و هر كه در روى برادرش لبخند زند، براى او يك حسنه باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۹۳

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كه خاشاكى از چهره برادر مؤمنش برگيرد، خداى عز و جل برايش ده حسنه نويسد، و هر كه بچهره برادرش تبسم كند يك حسنه براى او است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۱۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از حسين بن هاشم، از سعدان بن مسلم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه از روى برادر مؤمن خويش پاره‏اى كاه يا خاك يا گل يا چرك و امثال آن را فرا گيرد، خداى عز و جل ده حسنه از برايش بنويسد. و هر كه در روى برادرش تبسّم كند، او را يك حسنه باشد».