روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابي علي صاحب الشعير عن محمد بن قيس عن ابي جعفر ع قال :

أَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى‏ مُوسَى ع‏ أَنَّ مِنْ عِبَادِي مَنْ يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالْحَسَنَةِ فَأُحَكِّمُهُ فِي‏ اَلْجَنَّةِ فَقَالَ‏ مُوسَى‏ يَا رَبِّ وَ مَا تِلْكَ اَلْحَسَنَةُ قَالَ يَمْشِي مَعَ أَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ فِي قَضَاءِ حَاجَتِهِ قُضِيَتْ أَوْ لَمْ تُقْضَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۸۳

از محمد بن قيس، از امام باقر (ع) كه فرمود: خدا عز و جل به موسى (ع) وحى كرد كه: به راستى برخى از بندگانم با خوش كردارى به من نزديكى جويند تا به جايى كه او را در بهشت مختار نمايم و حاكم سازم. موسى عرض كرد: بار خدايا اين حسنه چيست؟ در پاسخ گفت: با برادر مؤمنش در بر آوردن حاجت او راه برود چه بر آيد و چه بر نيايد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۱

امام باقر عليه السلام فرمود. خداى عز و جل بموسى عليه السّلام وحى فرمود: همانا از جمله بندگانم كسى است كه بوسيله حسنه بمن تقرب جويد و من او را در بهشت حاكم سازم (بهشت را در اختيار او گذارم) موسى عرضكرد، پروردگارا آن حسنه چيست؟ فرمود: اينكه همراه برادر مؤمنش در راه بر آوردن حاجت او گام بردارد، چه آنكه برآورده شود يا نشود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۹۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از ابوعلى صاحب شعير، از محمد بن قيس، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى عز و جل به سوى موسى وحى فرمود كه: به درستى كه از جمله بندگان من كسى است كه به ثوابى به سوى من تقرّب مى‏جويد و به سبب آن او را در بهشت حاكم مى‏گردانم. موسى عليه السلام عرض كرد كه: اى پروردگار من! آن ثواب چيست؟ فرمود كه: با برادر مؤمن خود در قضاى حاجت او راه مى‏رود؛ خواه آن حاجت روا شود، و خواه روا نشود».