روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن سيف بن عميره عن يعقوب بن شعيب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي جَانِبِ اَلْمِصْرِ اِبْتِغَاءَ وَجْهِ اَللَّهِ فَهُوَ زَوْرُهُ وَ حَقٌّ عَلَى اَللَّهِ أَنْ يُكْرِمَ زَوْرَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۲۵

از يعقوب بن شعيب، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: هر كه برادر خود را كه در يك سوى شهر است ديدن كند براى رضاجوئى خدا پس او زائر خدا است و بر خدا سزا است كه زائر خود را ارجمند دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵۶

امام صادق عليه السّلام ميفرمود: هر كس برادرش را در ناحيه شهر (از راه دور) براى رضاى خدا ديدن كند، او زائر خداست و بر خدا سزاوار است كه زائر خود را گرامى دارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۴۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از سيف بن عميره، از يعقوب بن شعيب كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود:

«هر كه برادر خويش را در گوشه شهر زيارت كند، به جهت طلب كردن رضاى خدا، چنين كسى زائر خدا است كه به زيارت او رفته، و بر خدا لازم است كه زيارت‏كننده خود را نوازش فرمايد و گرامى دارد».