روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۸۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن علي بن الحكم عن ابان بن عثمان عن بشير بن يسار عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا أَرَدْتَ شَيْئاً مِنَ اَلْخَيْرِ فَلاَ تُؤَخِّرْهُ فَإِنَّ اَلْعَبْدَ يَصُومُ اَلْيَوْمَ اَلْحَارَّ يُرِيدُ مَا عِنْدَ اَللَّهِ فَيُعْتِقُهُ اَللَّهُ بِهِ مِنَ اَلنَّارِ وَ لاَ تَسْتَقِلَّ مَا يُتَقَرَّبُ بِهِ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَوْ شِقَّ تَمْرَةٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۲۵

فرمود: چون قصد خيرى كردى، آن را پس مينداز، زيرا بنده در روز گرمى روزه دارد و آنچه نزد خدا است بخواهد و خداوند او را بدان از دوزخ آزاد كند و نبايد هر چه كه با آن به خدا عز و جل نزديك شود كم شمارد گرچه پاره خرما باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۱۲

امام صادق عليه السّلام فرمود: چون اراده كار خيرى كردى تأخيرش مينداز، زيرا بنده بقصد ثواب خدا در روز گرمى روزه ميگيرد، و همان سبب مى‏شود كه خدا او را از آتش دوزخ ميرهاند، و چيزى را كه مايه تقرب بخداى عز و جل است كوچك مشمار، اگر چه پاره خرمائى باشد (كه آن را در راه خدا دهى).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۶۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از على بن حكم، از ابان بن عثمان، از بشير بن يسار، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون چيزى را از خوبى اراده كنى، آن را به تأخير مينداز؛ زيرا كه بنده روز گرمى را روزه مى‏گيرد، و به آن روزه آن‏چه را كه در نزد خدا است اراده دارد، نه امر دنيوى، و به سبب آن خدا او را از آتش جهنّم آزاد مى‏گرداند. و كم مشمار آن‏چه را كه به واسطه آن به سوى خداى عز و جل تقرّب جسته مى‏شود، و هر چند كه نصف يك دانه خرما باشد».