روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۶۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن سنان عن عمار بن مروان عن زيد الشحام عن عمرو بن هلال قال قال ابو جعفر ع :

إِيَّاكَ أَنْ تُطْمِحَ بَصَرَكَ إِلَى مَنْ فَوْقَكَ‏ فَكَفَى بِمَا قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَبِيِّهِ ص‏ فَلاََ تُعْجِبْكَ أَمْوََالُهُمْ‏ وَ لاََ أَوْلاََدُهُمْ‏ وَ قَالَ وَ لاََ تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‏ََ مََا مَتَّعْنََا بِهِ أَزْوََاجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ اَلْحَيََاةِ اَلدُّنْيََا فَإِنْ دَخَلَكَ مِنْ ذَلِكَ‏ شَيْ‏ءٌ فَاذْكُرْ عَيْشَ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَإِنَّمَا كَانَ قُوتُهُ اَلشَّعِيرَ وَ حَلْوَاهُ اَلتَّمْرَ وَ وَقُودُهُ اَلسَّعَفَ‏ إِذَا وَجَدَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۱۱

از عمرو بن هلال، گويد: امام باقر (ع) فرمود: مبادا ديده خود را بر آنكه بالا دست تو است بيندازى كه بس است پند گرفتن بدان چه خدا عز و جل به پيغمبرش فرموده (۵۶ سوره توبه): (آيه چنين است فلا تعجبك) «خوشت نيايد و در شگفت نشوى از دارائى آن‏ها و نه از فرزندان آنها» و فرمود (۱۳۱ سوره طه): «دو چشم خود را مينداز به سوى آنچه بهره‏مند كرديم بدان همگنانى از آن‏ها را كه شگفتگى و خرمى زندگانى دنيا است» اگر از اين راه چيزى به دلت خلد به ياد آور زندگى رسول خدا (ص) را كه همانا خوراكش نان جو بود و شيرينيش خرما و سوختش شاخه نخل هر گاه به دست مى‏آورد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۰۶

عمرو بن هلال گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: مبادا ببالا دست خود چشم بدوزى كه در اين باره آنچه خداى عز و جل به پيغمبرش صلى اللَّه عليه و آله فرمود بس است: «از مالها و فرزندانشان خوشت نيايد و در شگفت نشوى، ۵۶- سوره ۹» و فرمود: «ديدگان خويش را بآنچيزها كه رونق زندگى دنياست و بگروهى از ايشان بهره داده‏ايم نگران مساز، ۱۳۱ سوره ۲۰» و اگر در باره اين موضوع شك و ترددى يافتى، زندگى رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله را بياد آور كه خوراكش جو و حلوايش خرما و آتش‏گيره‏اش شاخ درخت خرما بود اگر پيدا ميكرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۵۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سنان، از عمّار بن مروان، از زيد شحّام، از عمرو بن هلال روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «بپرهيز از آنكه ديده‏ات بنگرد به كسى كه از تو بالاتر است. و كافى است آن‏چه‏خداى عز و جل به پيغمبر خود صلى الله عليه و آله فرموده كه: و «فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ» «۱» (و در قرآن (فَلا) با فاء است، و در موضعى كه با واو است، (وَ أَوْلادُهُمْ)، بدون لا است) يعنى: «پس بايد كه متعجّب نسازد تو را و به شگفت نياورد مال‏هاى ايشان- يعنى منافقان-، و نه فرزندان ايشان». و فرمود كه: «وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‏ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا» «۲»؛ يعنى: «و باز مگشا نظر هر دو چشم خود را به سوى آن‏چه بهره‏مند گردانيديم به آن صنف‏ها را از ايشان، در حالى كه به جهت و آرايش زندگى دنيا است». و حضرت فرمود: «پس اگر به جهت اين، چيزى در دلت داخل شود، زندگى رسول خدا صلى الله عليه و آله را به ياد آور، كه قوت آن حضرت غير از نان جو چيزى نبود، و حلوا و شيرينى آن حضرت منحصر بود در خرما، و هيزمش نبود، مگر شاخ درخت خرماى خشكيده، چون آن را مى‏يافت و از برايش دست به هم مى‏داد، و اگر نمى‏يافت، آن هم نبود». __________________________________________________

(۱). توبه، ۵۵.
(۲). طه، ۱۳۱.