روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۹۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن بعض اصحابه ذكره عن محمد بن سنان عن حذيفه بن منصور قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :
الکافی جلد ۲ ش ۳۹۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۳۹۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۰
از حذيفة بن منصور، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود: به راستى جمعى از مردم قرشى نژاد با مردمان كم سازگارى كردند و از قريش رانده و سوگند به خدا كه در خانوادگى آنها باكى نبود و به راستى جمعى از آنها كه از نژاد قريش نبودند با مردم خوب سازگارى كردند و به خاندان بلند پيوستند، گويد: سپس فرمود: هر كه دست از مردم بدارد، يك دست از آنها باز گرفته و دستهاى بسيارى را طرفدار و مدافع خود ساخته.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۸۰
امام صادق عليه السّلام ميفرمود: گروهى از قريش با مردم كم سازگارى كردند و از قريش رانده شدند، در صورتى كه بخدا سوگند كه از نظر خانوادگى عيبى نداشتند. و گروهى از غير قريش با مردم خوشرفتارى نمودند و بخاندان عالى و بلند پيوستند. سپس فرمود: هر كه دستش را از مردم دريغ دارد، او از آنها يك دست دريغ داشته، ولى مردم از او دستها دريغ دارند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۱۱
على بن ابراهيم، از بعضى از اصحاب خويش كه او را ذكر كرده، از محمد بن سنان، از حذيفة بن منصور روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مىفرمود: «به درستى كه گروهى از مردمان مدارايى ايشان با مردم كم بود، و به اين سبب از قريش انداخته شدند. و به خدا سوگند كه حسبهاى ايشان هيچ ناخوشى نداشت و چنان نبود كه حرامزاده باشند. و به درستى كه گروهى از غير قريش مدارايى ايشان نيكو بود، و به اين سبب به خانه بلندپايه ملحق شدند و از اهل بيت محسوب گرديدند». راوى مىگويد: بعد از آن حضرت فرمود كه: «هر كه دست خود را از مردم باز دارد و به ايشان اذيّت نرساند، جز اين نيست كه يك دست از ايشان باز مىدارد، و ايشان دستهاى بسيار را از او باز دارند».