روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۴۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن علي بن النعمان عن عبد الله بن مسكان عن ابي بصير قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِنَّ اَلْحُرَّ حُرٌّ عَلَى جَمِيعِ أَحْوَالِهِ‏ إِنْ نَابَتْهُ نَائِبَةٌ صَبَرَ لَهَا وَ إِنْ تَدَاكَّتْ‏ عَلَيْهِ اَلْمَصَائِبُ لَمْ تَكْسِرْهُ وَ إِنْ أُسِرَ وَ قُهِرَ وَ اُسْتُبْدِلَ بِالْيُسْرِ عُسْراً كَمَا كَانَ‏ يُوسُفُ اَلصِّدِّيقُ اَلْأَمِينُ ص‏ لَمْ يَضْرُرْ حُرِّيَّتَهُ أَنِ اُسْتُعْبِدَ وَ قُهِرَ وَ أُسِرَ وَ لَمْ تَضْرُرْهُ ظُلْمَةُ اَلْجُبِّ وَ وَحْشَتُهُ وَ مَا نَالَهُ أَنْ مَنَّ اَللَّهُ عَلَيْهِ‏ فَجَعَلَ اَلْجَبَّارَ اَلْعَاتِيَ لَهُ عَبْداً بَعْدَ إِذْ كَانَ لَهُ مَالِكاً فَأَرْسَلَهُ وَ رَحِمَ بِهِ أُمَّةً وَ كَذَلِكَ اَلصَّبْرُ يُعْقِبُ خَيْراً فَاصْبِرُوا وَ وَطِّنُوا أَنْفُسَكُمْ عَلَى اَلصَّبْرِ تُوجَرُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۷۳

از ابى بصير، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: به راستى آزاده در هر حال آزاد است، اگر گرفتارى برايش رخ دهد در برابر آن صبر كند و اگر مصائب بر او هجوم آورند او را نشكنند و اگر چه اسير شود و مقهور گردد و به جاى رفاه او سختى فرا رسد، چنانچه يوسف صديق امين (ع) بود، اينكه او را به بندگى گرفتند و اسير و مقهور شد آزاديش را لكه دار نكرد و تاريكى چاه و هراس آن به او زيانى نرسانيد تا اين كه خدا بر او منت نهاد و آن جبار سركش را بنده او ساخت پس از آنكه مالك او بود، خدا او را رسول خود نمود و به وسيله او به امتى رحم كرد و همچنين است، صبر خير به دنبال دارد، شما هم صبر كنيد و دل به صبر بدهيد تا اجر ببريد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۲

ابو بصير گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: آزاد مرد در همه احوال آزاد مرد است اگر گرفتارى برايش پيش آيد، صبر كند، و اگر مصيبتها بر سرش ريزد، او را شكسته نكند، اگر چه اسير شود و مغلوب گردد و سختى جايگزين آسايشش شود، چنان كه يوسف صديق امين صلوات اللَّه عليه را بردگى و مغلوبيت و اسارت زيان نبخشيد، و تاريكى و ترس چاه و آنچه بر سرش آمد زيانش نزد تا خدا بر او منت گذارد و ستمگر سركش را بنده او كرد، بعد از آنكه مالك او بود، خدا او را برسالت فرستاد و بسبب او بامتى رحم كرد، صبر اين چنين است، و خير در پى دارد، پس شكيبا باشيد و دل بشكيبائى دهيد تا پاداش بينيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۴۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از على بن نعمان، از عبداللَّه بن مسكان، از ابوبصير كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «مردِ آزاده در همه حالاتِ خويش و بر هر حالى كه باشد آزاده است. اگر مصيبتى به او برسد، براى آن صبر كند. و اگر مصيبت‏ها بر او درهم كوفته شد و بر بالاى يكديگر نشيند، او را نشكند، كه نتواند آن بار را بردارد، و هر چند كه اسير شود و مقهور و مغلوب گردد، و آسانى او به دشوارى مبدّل شود؛ چنانچه يوسف صدّيقِ امين عليه السلام بود كه آزادگى‏ او را زيان نرسانيد؛ آنكه او را بنده قرار دادند و مغلوب و اسير گرديد، و تاريكى چاه و وحشت آن به او ضرر نرسانيد، و آن‏چه به او رسيد كه خدا بر او منّت گذاشت؛ پس پادشاهِ جبّارِ سركش را از برايش بنده گردانيد، بعد از آنكه مالك بود. بعد از آن، او را رسول گردانيد، و به واسطه او گروهى را رحم كرد. و همچنين صبر، خوبى را در پى دارد؛ پس صبر كنيد و نفس‏هاى خويش را بر صبر توطين دهيد و دل بر آن بگذاريد، تا خدا شما را مزد دهد».