روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن بعض اصحابه عن صالح بن عقبه عن سليمان بن زياد التميمي عن ابي عبد الله ع قال قال الحسن بن علي ع :

اَلْقَرِيبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ اَلْمَوَدَّةُ وَ إِنْ بَعُدَ نَسَبُهُ وَ اَلْبَعِيدُ مَنْ بَعَّدَتْهُ اَلْمَوَدَّةُ وَ إِنْ قَرُبَ نَسَبُهُ لاَ شَيْ‏ءَ أَقْرَبُ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْ يَدٍ إِلَى جَسَدٍ وَ إِنَّ اَلْيَدَ تَغُلُّ فَتُقْطَعُ وَ تُقْطَعُ فَتُحْسَمُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۰۵

از امام صادق (ع) كه امام حسن (ع) فرمود: خويش: كسى است كه مهرش او را پيوسته و گرچه نژادش با دوست نپيوسته، و بيگانه: آنكه پيوند مهر گسسته و گر چه در نژاد وابسته است. چيزى به چيز ديگر نزديك‏تر نيست از دست به پيكر و به راستى كه دست خيانت ورزد و از تن بريده شود و بريده شود و از بن برآيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۵۸

امام صادق عليه السلام فرمود: كه حضرت مجتبى عليه السلام فرموده: خويش نزديك آن كس است كه مودت و دوستى او را نزديك كرده باشد اگر چه خويشاونديش دور باشد، و بيگانه و دور كسى است كه دوستى او را دور كرده است (و از نظر دوستى بيگانه باشد) اگر چه خويشاونديش نزديك باشد، و چيزى نزديك‏تر از دست به پيكر انسان نيست، و همين دست خيانت كند و بريده مى‏شود و اثر آن محو گردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۱۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از بعضى از اصحاب خويش، از صالح بن عقبه، از سليمان بن زياد تميمى، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «حضرت حسين بن على عليهما السلام فرمود كه: خويش و نزديك، كسى است كه دوستى، او را نزديك گردانيده باشد، و اگر چه نسب و نژادش دور باشد، و دور، كسى است كه دوستى، ارواح را دور ساخته باشد، و هر چند كه نسبش نزديك باشد. هيچ چيز نسبت به چيزى از دست، به تن نزديك‏تر نيست. و به درستى كه دست خيانت مى‏كند، پس آن را مى‏برند، و بريده كه شد، آن را داغ مى‏كنند كه خونش قطع شود».