روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن بعض اصحابه عن حسين بن عماره عن حسين بن ابي سعيد المكاري و جهم بن ابي جهمه عن ابي جعفر رجل من اهل الكوفه كان يعرف بكنيته قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَلِّمْنِي دُعَاءً أَدْعُو بِهِ فَقَالَ نَعَمْ قُلْ‏ يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِ‏ خَيْرٍ وَ يَا مَنْ آمَنُ‏ سَخَطَهُ‏ عِنْدَ كُلِّ عَثْرَةٍ وَ يَا مَنْ يُعْطِي بِالْقَلِيلِ‏ اَلْكَثِيرَ يَا مَنْ أَعْطَى مَنْ سَأَلَهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَةً يَا مَنْ أَعْطَى مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَ لَمْ يَعْرِفْهُ‏ صَلِّ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعْطِنِي بِمَسْأَلَتِي مِنْ جَمِيعِ خَيْرِ اَلدُّنْيَا وَ جَمِيعِ خَيْرِ اَلْآخِرَةِ فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَنِي وَ زِدْنِي مِنْ سَعَةِ فَضْلِكَ‏ يَا كَرِيمُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۴۳

از ابى جعفر (ع)، مردى كوفى كه به كنيه‏اش معروف بوده گويد: به امام صادق (ع) گفتم: دعائى به من آموز كه بدان دعا كنم، فرمود: خوب است بگو: «اى كسى كه براى هر خيرى بدو اميدوارم و نزد هر لغزشى از خشم او در امانم، و اى كسى كه در برابر كم اندك، بسيار مى‏دهد، اى كسى كه عطا دهد به هر كه از او خواهد از مهربانى و رحمت، اى كسى كه عطا بخشد بدان كه از او نخواهد و او را نشناسد، رحمت فرست بر محمد و آل محمد و به خواهش من از همه خير دنيا و همه خير آخرت به من عطا كن، زيرا كه راستش از عطاى به من كاستى پديد نشود و از سعه فضلت براى من بيفزا، اى كريم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۷

ابو جعفر- كه مردى بوده است در كوفه و بكنيه‏اش معروف بوده- گويد: بحضرت صادق عليه السّلام عرضكردم دعائى بمن بياموز كه با آن دعا كنم، فرمود: آرى بگو: «يا من ارجوه لكل خير و يا من آمن سخطه عند كل عثرة، و يا من يعطى بالقليل الكثير، يا من اعطى من سئله تحننا منه و رحمة، يا من اعطى من لم يسئله و لم يعرفه صل على محمد و آل محمد و اعطنى بمسئلتى من جميع خير الدنيا و جميع خير الآخرة فإنه غير منقوص ما اعطيتنى و زدنى من سعة فضلك يا كريم»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۶۷

از او، روايت است از بعضى از اصحابش، از حسين بن عماره، از حسين بن سعيد مكارى و جهم بن ابى جهمه، از ابو جعفر كه مردى بود از اهل كوفه و به كنيه معروف بود، گفت: به امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: دعايى به من تعليم فرما كه آن را بخوانم. فرمود: «آرى. بگو كه: يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ ... زِدْنِي مِنْ سَعَةِ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ؛ اى كسى كه اميد دارم او را از براى هر خوبى! و اى كسى كه ايمنم خشم او را در نزد هر لغزشى! و اى كسى كه عطا مى‏كند به عمل اندك، عطاى بسيار! اى كسى كه عطا كرده به كسى كه سؤال كرده او را، از روى مهربانى از او و رحمت! اى كسى كه عطا كرده‏اى كسى كه سؤال نكرده از او، و نشناخته او را! صلوات فرست بر محمد و آل محمد، و عطا كن به من به خواهش من، از همه خوبى دنيا و همه خوبى آخرت؛ پس به درستى كه نه كم است آنچه عطا كرده‏اى به من، و زياد كن مرا از وسعت فضل خود، اى صاحب كرم!».