روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۹۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن محمد الجعفي عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

كُنْتُ كَثِيراً مَا أَشْتَكِي عَيْنِي فَشَكَوْتُ ذَلِكَ إِلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ‏ ع‏ فَقَالَ أَ لاَ أُعَلِّمُكَ دُعَاءً لِدُنْيَاكَ وَ آخِرَتِكَ وَ بَلاَغاً لِوَجَعِ عَيْنَيْكَ قُلْتُ بَلَى قَالَ تَقُولُ فِي دُبُرِ اَلْفَجْرِ وَ دُبُرِ اَلْمَغْرِبِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِ‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْكَ صَلِّ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِجْعَلِ اَلنُّورَ فِي بَصَرِي وَ اَلْبَصِيرَةَ فِي دِينِي وَ اَلْيَقِينَ فِي قَلْبِي وَ اَلْإِخْلاَصَ فِي عَمَلِي وَ اَلسَّلاَمَةَ فِي نَفْسِي وَ اَلسَّعَةَ فِي رِزْقِي وَ اَلشُّكْرَ لَكَ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۴۵

از محمّد جعفى از پدرش كه گفت: من بسيار از چشم خود شكايت داشتم و شكايتش را نزد امام صادق (ع) بردم، فرمود: به تو دعائى مى‏آموزم كه براى دنيا و آخرت و درد چشمت سودمند باشد؟ گفتم: چرا، فرمود: در دنبال نماز بامداد و نماز مغرب مى‏گوئى: بار خدايا من از تو خواهم به حق محمّد و آل محمّد بر تو كه رحمت فرستى به محمّد و آل محمّد و نور در ديده من گذارى و بينائى در دينم و يقين در دلم و اخلاص در دلم و سلامت در جانم و وسعت در روزيم و شكرگزارى براى خودت تا مرا زنده مى‏دارى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۳۰

محمد جعفى از پدرش حديث كند كه گفت: من بسيار بدرد چشم مبتلا ميشدم پس از اين درد بحضرت صادق عليه السّلام شكايت كردم فرمود: آيا دعائى بتو نياموزم كه براى دنيا و آخرتت (سودمند باشد) و درد چشم تو را كفايت كند؟ عرضكردم: چرا: فرمود: پس از نماز صبح و نماز مغرب ميگوئى، «اللهم انى أسألك بحق محمد و آل محمد عليك صل على محمد و آل محمد و اجعل النور في بصرى و البصيرة في دينى و اليقين في قلبى و الاحلاص في عملى و السلامة في نفسى و السعة في رزقى و الشكر لك ابدا ما ابقيتنى».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۸۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از محمد جعفى، از پدرش، از ابوعبداللَّه عليه السلام روايت كرده است كه گفت: چنان بودم كه بسيارى از اوقات از چشم مى‏ناليدم و درد داشت؛ پس اين را به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام شكايت كردم. فرمود: «آيا نمى‏خواهى كه دعايى را به تو تعليم كنم كه از براى دنيا و آخرتت نافع باشد، و كافى باشد از براى درد چشمهايت». عرض كردم: بلى، مى‏خواهم. فرمود كه: «در عقب نماز صبح و عقب نماز شام، مى‏گويى كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ ... وَالشُّكْرَ لَكَ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى‏كنم از تو به حق محمد و آل محمد بر تو. صلوات فرست بر محمد و آل محمد، و قرار ده روشنى را در چشم من، و بينايى در دين من، و يقين در دل من، و پاكى و پاكيزگى در كار من، وسلامتى در جان من، و گشادگى بر روزى من، و شكر از براى تو هميشه، مادام كه باقى گذارى مرا».