روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عنه عن عبد الرحمن بن حماد عن عبد الله بن ابراهيم الجعفري قال سمعت ابا الحسن ع يقول :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۲ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۹۷
از عبد اللَّه بن ابراهيم جعفرى گويد: از أبو الحسن (ع) شنيدم مىفرمود: چون به شب رسى و بنگرى خورشيد در نهان شدن و پشت دادن است بگو: « بسم اللَّه الرحمن الرحيم ، سپاس از آنِ خدا است كه فرزندى برنگرفته و شريك ملكى ندارد، سپاس از آنِ خدا است كه وصف كند و وصف نشود و بداند و دانسته نشود، بداند خيانت ديده ما را و آنچه نهان است در سينه ما، پناه برم به وجه اللَّه الكريم و به اسم اللَّه العظيم از شرّ آنچه در شب است و در روز است و از شرّ ابى مره (كنيه شيطان است) و آنچه بزايد و از شرّ تباهى و هوس رانى بيهوده و از شر آنچه وصف كردم و نكردم، و سپاس از آنِ پروردگارِ جهانيان است» يادآور شد كه اين دعا وسيله امان از درنده و از شيطانِ رجيم و از ذريه او است. فرمود كه امير المؤمنين (ع) مىفرمود: در آغاز صبح تا سه بار سبحان اللَّه الملك القدوس ، بار خدايا به تو پناه برم از زوال نعمتت و ديگرگونى عافيتت و از بلاى ناگهانت و از دچار شدن به بدبختى و از شرّ آنچه در كتاب سابقه دارد، بار خدايا از تو خواستارم به عزت ملكت و سختى نيرويت و بزرگوارى سلطانت و به قدرتى كه بر آفريدههاى خود دارى.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰۵
عبد اللَّه بن ابراهيم جعفرى گويد: از حضرت ابو الحسن عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: چون شام كنى و ببينى كه خورشيد در پنهان شدن و پشت كردن است پس بگو: « بسم اللَّه الرحمن الرحيم، الحمد للَّه الذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ الحمد للَّه الذى يصف و لا يوصف، و يعلم و لا يعلم يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ، اعوذ بوجه اللَّه الكريم و باسم اللَّه العظيم من شر ما ذرأ و ما برأ و من شر ما تحت الثرى، و من شر ما ظهر و ما بطن و من شر ما كان في الليل و النهار، و من شر أبى مرة (كنيه شيطانست) و ما ولد و من شر الرسيس و من شر ما وصفت و ما لم أصف فالحمد للَّه رب العالمين» آن حضرت عليه السّلام يادآور شد كه اين دعا سبب امان است از (حيوانات) درنده و از شيطان رجيم و ذريهاش. فرمود: كه امير المؤمنين عليه السّلام چون صبح ميكرد سه بار ميفرمود: «سبحان اللَّه الملك القدوس» - (سپس ميفرمود)-: «اللهم انى اعوذ بك من زوال نعمتك و من تحويل عافيتك و من فجأة نقمتك و من درك الشقاء و من شر ما سبق في الكتاب، اللهم انى أسألك بعزة ملكك و شدة قوتك و بعظيم سلطانك بقدرتك على خلقك»
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۴۱
از او، از عبدالرحمان بن حمّاد، از عبداللَّه بن ابراهيم جعفرى روايت است كه گفت: شنيدم از حضرت امام موسى عليه السلام كه مىفرمود: «چون شام كنى و بنگرى به آفتاب كه در كار غروب و پشت كردن باشد، بگو كه: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ... فَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ به نام خداى بخشاينده مهربان. ستايش مر خدايى است كه فرا نگرفته است فرزندى را و نبود او را شريكى در پادشاهى. ستايش مر خدايى را است كه وصف مىكند و وصف نمىشود، و مىداند و دانسته نمىشود. مىداند خيانت چشمها را از آنچه پنهان مىكند سينهها. پناه مىبرم به ذات خداى صاحب كرم، و به نام خداى بزرگ، از بدى آنچه آفريده و آنچه تربيت داده، و از بدى آنچه در زير خاك است، و از بدى آنچه آشكار و آنچه پنهان است، و از بدى آنچه باشد در شب و روز، و از بدى ابومرّه- يعنى شيطان- و آنچه زاد، و از بدى دروغگويى تباهكار، و از بدى آنچه وصف كردم و از آنچه وصف نكردم. ستايش مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است». و حضرت ذكر فرمود كه: «آن، ايمنى است از درنده و از شيطان راندهشده و از فرزندانش»، و فرمود كه: «اميرالمؤمنين چون صبح مىكرد، سه مرتبه مىفرمود كه: سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ، و مىفرمود كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ»، تا آخر دعا كه پيش از اين گذشت، مگر آنكه در اينجا به جاى «سُبْحانَ الْمَلِكِ سُبْحانَ اللَّهِ الْمَلِك» واقع است.
