روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد بن سماعه عن بعض اصحابه عن ابان عن عمرو بن خالد عن ابي جعفر ع قال :

يَا مَعْشَرَ اَلشِّيعَةِ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ كُونُوا اَلنُّمْرُقَةَ اَلْوُسْطَى‏ يَرْجِعُ إِلَيْكُمُ‏ اَلْغَالِي‏ وَ يَلْحَقُ بِكُمُ اَلتَّالِي فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنَ‏ اَلْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ‏ سَعْدٌ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا اَلْغَالِي‏ قَالَ قَوْمٌ يَقُولُونَ فِينَا مَا لاَ نَقُولُهُ فِي أَنْفُسِنَا فَلَيْسَ أُولَئِكَ مِنَّا وَ لَسْنَا مِنْهُمْ قَالَ فَمَا اَلتَّالِي قَالَ اَلْمُرْتَادُ يُرِيدُ اَلْخَيْرَ يُبَلِّغُهُ اَلْخَيْرَ يُؤْجَرُ عَلَيْهِ‏ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَيْنَا فَقَالَ وَ اَللَّهِ مَا مَعَنَا مِنَ اَللَّهِ بَرَاءَةٌ وَ لاَ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ اَللَّهِ قَرَابَةٌ وَ لاَ لَنَا عَلَى اَللَّهِ حُجَّةٌ وَ لاَ نَتَقَرَّبُ‏ إِلَى اَللَّهِ إِلاَّ بِالطَّاعَةِ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مُطِيعاً لِلَّهِ تَنْفَعُهُ‏ وَلاَيَتُنَا وَ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ عَاصِياً لِلَّهِ لَمْ تَنْفَعْهُ‏ وَلاَيَتُنَا وَيْحَكُمْ لاَ تَغْتَرُّوا وَيْحَكُمْ لاَ تَغْتَرُّوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۳۱

از عمرو بن خالد، از امام باقر (ع) كه فرمود:اى شيعه،- شيعه آل محمد (ص)- شما لنگرگاه ميانه باشيد تا غالى به شما برگردد و عقب مانده به شما برسد، يك مرد انصارى به نام سعد عرض كرد: قربانت، غالى چيست؟ فرمود: مردمى در باره ما چيزها گويند كه خود در باره خود نگوئيم، آنان از ما نيند و ما از آنان نيستيم، گفت: عقب مانده كيست؟ فرمود: آنكه دنبال خير گردد، به او خير را برساند تا مزد برد، سپس رو به ما كرد و فرمود: به خدا با ما از طرف خدا برائت از دوزخ نيست و ما را با خدا خويشاوندى نيست و ما را بر خدا حجتى نيست، ما به خدا نزديك نشويم جز با اطاعت او، هر كدام از شما كه مطيع خدا باشيد ولايت ما او را سودمند است و هر كدام شما گنهكار باشيد ولايت ما او را سودى ندهد، واى بر شما، فريب نخوريد، واى بر شما، فريب نخوريد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۷۵

امام باقر عليه السّلام فرمود: اى گروه شيعه- شيعه آل محمد! شما تكيه‏گاه ميانه باشيد (يعنى روشى داشته باشيد خارج از حد افراط و تفريط تا ديگران بشما تكيه كنند) و آنكه غلو كرده (و از حد وسط خارج شده) بسوى شما برگردد و آنكه عقب مانده خود را بشما رساند. مردى از انصار بنام سعد عرضكرد: قربانت، غلوّكننده كدامست؟ فرمود: مردمى كه در باره ما گويند آنچه در باره خود نگوئيم، اينها از ما نيستند و ما از آنها نباشيم. گفت: عقب مانده كدامست؟ فرمود: كسى كه طالب خير (دين حق يا عمل صالح) است: خير باو ميرسد (زيرا عاقبت جوينده يابنده بود) و بهمان مقدار نيتش پاداش دارد. سپس رو بما كرد و فرمود: بخدا ما از جانب خدا براتى نداريم، و ميان ما و خدا قرابتى نيست و بر خدا حجتى نداريم و جز با اطاعت بسوى خدا تقرب نجوئيم، پس هر كس از شما كه مطيع خدا باشد دوستى ما سودش دهد و هر كس از شما نافرمانى خدا كند دوستى ما سودش ندهد، واى بر شما! مبادا فريفته شويد. واى بر شما مبادا فريفته شويد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۱۱

حميد بن زياد، از حسن بن محمد بن سماعه، از بعضى از اصحاب خويش، از ابان، از عمرو بن خالد، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «اى گروه شيعيان، كه شيعه آل محمديد! چون بالش و فرشِ ميانه باشيد، كه غالى به سوى شما باز گردد، و تالى به شما برسد و ملحق شود»/ پس مردى از جمله انصار كه او را سعد مى‏گفتند، به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! غالى چيست و چه صفت دارد؟ فرمود كه: «گروهى هستند كه در شأن ما مى‏گويند، آن‏چه را كه ما در حقّ خويش نمى‏گويم؛ پس اين گروه از ما نيستند و ما از ايشان نيستيم». عرض كرد كه: تالى چيست؟ فرمود: «آن كس كه جوياى خير است و اراده آن دارد، كسى او را به خير مى‏رساند و بر آن مزد داده مى‏شود». بعد از آن، رو به ما آورد و فرمود:

«به خدا سوگند كه با ما از جانب خدا برات بيزارى از آتش جهنّم نيست، و در ميانه ما و خدا خويشى نمى‏باشد، و نه ما را بر خدا حجّتى است، و به سوى خدا تقرّب نمى‏جوييم، مگر به طاعت؛ پس هر كه از شما خدا را فرمانبردار باشد، دوستى ما او را نفع مى‏بخشد، و هر كه از شما خدا را نافرمان باشد، دوستى ما او را نفع نمى‏ماند». و دو مرتبه فرمود: «واى بر شما، فريفته مشويد!».