روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۴۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن حريز عن زراره عن احدهما ع قال :

لاَ يَكْتُبُ اَلْمَلَكُ إِلاَّ مَا سَمِعَ وَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اُذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً فَلاَ يَعْلَمُ ثَوَابَ ذَلِكَ اَلذِّكْرِ فِي نَفْسِ اَلرَّجُلِ غَيْرُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِعَظَمَتِهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۱۱

از زراره، از امام باقر و يا امام صادق (ع)، فرمود: فرشته ننويسد جز آنچه را بشنود و خدا عز و جل فرموده است (۲۰۴ سوره اعراف): «ياد كن در پيش خودت پروردگارت را با زارى و از روى ترس». و ثواب اين گونه ذكر را كه در پيش خود شخص باشد و نهانى باشد جز خدا عز و جل نداند براى آنكه بسيار بزرگ است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۶۲

زراره از يكى از دو امام باقر و يا امام صادق عليهما السلام حديث كند كه فرمود: فرشته ننويسد جز آنچه را بشنود، و خداى عز و جل فرموده است: «و ياد كن پروردگار خويش را در درون‏ خود بزارى و ترس» (سوره اعراف آيه ۲۰۵) پس بجز خداى عز و جل ثواب اين ذكر را كه درون مرد باشد كسى نداند براى بزرگى آن ذكر.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۷۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد، از حريز، از زراره، از امام محمد باقر يا امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «فرشتگان نمى‏نويسند، مگر آنچه را كه مى‏شنوند. و خداى- تعالى- فرموده است كه: «وَ اذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً» «۲»؛ يعنى: «و ياد كن پروردگار خود را در دل خود از روى زارى و ترس». پس كسى غير از خدا ثواب اين ذكر را كه در نفس اين مرد است نمى‏داند، به جهت عظمتى كه دارد». ( ۲). اعراف، ۲۰۵.