روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۱۲
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن يعقوب بن عبد الله عن اسحاق بن فروخ مولي ال طلحه قال قال ابو عبد الله ع :
الکافی جلد ۲ ش ۱۷۱۱ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۷۱۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۸۷
از اسحاق بن فروخ مولى آل طلحه، گويد: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق بن فروخ! هر كه ده بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد، خدا و فرشتهها صد بار بر او صلوات بفرستند و هر كه صد بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد، خدا و فرشتهها هزار بار بر او صلوات فرستند، آيا نشنيدهاى گفته خدا عز و جل را (۴۳ سوره احزاب): «او است آن خداوندى كه رحمت مىفرستد بر شما و هم فرشتههائى كه رحمت مىخواهند براى شما تا بيرون آورند شماها را از تاريها و تيرگيها به سوى روشنى و خدا در باره مؤمنان مهربان است».
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۵۱
اسحاق بن فروخ گويد: حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى اسحاق بن فروخ هر كه ده بار بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد خداوند و فرشتگان او صد بار بر او صلوات فرستند، و هر كه صد بار بر محمد و آل محمد صلوات فرستد خداوند و فرشتگانش هزار بار بر او صلوات فرستند، آيا گفتار خداى عز و جل را نشنيدهاى (كه فرمايد:) «او است آن خداوندى كه رحمت (ياد رود) فرستد بر شما (او) و فرشتگانش تا برون آرد شما را از تاريكيها بسوى روشنائى و بوده است بمؤمنان مهربان» (سوره احزاب آيه ۴۳).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۵۵
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از يعقوب بن عبداللَّه، از اسحاق بن فروّخ- مولاى آل طلحه- روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «اى اسحاق بن فرّوخ! هر كه ده صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد، خدا و فرشتگانش صد مرتبه بر او صلوات فرستند. و هر كه صد مرتبه بر محمد و آل محمد صلوات فرستد، خدا و فرشتگانش هزار مرتبه بر او صلوات فرستند. آيا قول خداى- تعالى- را نمىشنوى كه مىفرمايد: «هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ كانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً» «۱»؛ يعنى: او است آن خداوندى كه درود مىدهد و رحمت مىفرستد بر شما، و درود مىدهند فرشتگانش (يعنى آمرزش مىطلبند گناهان شما را) از براى آنكه بيرون آورد شما را از تاريكىهاى كفر و نفاق و جهالت و معصيت، به سوى روشنى ايمان و اخلاص و معرفت و طاعت، به وسيله الطاف و هدايت. و نسبت به مؤمنان مهربان بوده و هست و خواهد بود». ( ۱). احزاب، ۴۳.