روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع قال كان ابي ع يقول :

إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلاَّ وَ فِي قَلْبِهِ نُورَانِ نُورُ خِيفَةٍ وَ نُورُ رَجَاءٍ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا وَ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۱۹

فرمود: پدرم بارها مى‏فرمود: راست مطلب اين است كه هيچ بنده مؤمنى نيست جز اينكه در دلش دو نور است: نور ترس و نور اميد، اگر اين را بكشند بر آن افزون نيست و اگر آن را بكشند بر اين افزون نيست.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: پدرم ميفرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست، جز آنكه در دلش دو نور است: نور ترس و نور اميد، اگر اين وزن شود از آن افزون نباشد و اگر آن وزن شود از اين افزون نباشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۰۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از بعضى از اصحاب خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «پدرم عليه السلام مى‏فرمود: ...» تا آخر آن‏چه در آخر حديث اوّل اين باب گذشت.