روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل بن صالح عن بعض اشياخ بني النجاشي عن ابي عبد الله ع قال :

رَأْسُ طَاعَةِ اَللَّهِ‏ اَلصَّبْرُ وَ اَلرِّضَا عَنِ اَللَّهِ فِيمَا أَحَبَّ اَلْعَبْدُ أَوْ كَرِهَ‏ وَ لاَ يَرْضَى عَبْدٌ عَنِ اَللَّهِ فِيمَا أَحَبَّ أَوْ كَرِهَ‏ إِلاَّ كَانَ خَيْراً لَهُ فِيمَا أَحَبَّ أَوْ كَرِهَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۸۹

از امام صادق (ع) كه فرمود: سَرِ طاعت خدا صبر است و رضاى از خدا نسبت بدان چه خوشايد بنده را يا بد آيد و هيچ بنده‏اى از خدا راضى نباشد در آنچه خوش دارد يا بد دارد جز آنكه براى او بهتر است هم در آنچه خوش دارد و هم در آنچه بد دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۹۹

امام صادق عليه السّلام فرمود: سر طاعت خدا صبر است و راضى بودن از خدا نسبت بآنچه بنده دوست داشته يا ناپسند داشته باشد، و هيچ بنده‏ئى از خدا نسبت بآنچه دوست يا ناپسند دارد، راضى نباشد، جز آنكه خيرش باشد در آنچه دوست يا ناپسند داشته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۷۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از جميل بن صالح، از بعضى از پيران پسران نجاشى «۲»، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «سرِ طاعت‏ __________________________________________________

(۲). يعنى يكى از آموزگاران فرزندان نجاشى.

خدا، صبر است، و راضى بودن از خدا، در آن‏چه بنده آن را دوست دارد، يا ناخوش داشته باشد. و هيچ بنده‏اى از خدا راضى نشود، در آن‏چه دوست يا ناخوش داشته باشد، مگر آنكه از برايش بهتر باشد، در آن‏چه دوست يا دشمن دارد».