روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۰۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن هشام بن سالم قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِنَّ اَلْعَبْدَ لَيَكُونُ مَظْلُوماً فَمَا يَزَالُ يَدْعُو حَتَّى يَكُونَ ظَالِماً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۷۷

از هشام بن سالم، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: راستى بنده‏اى ستم كشد و پيوسته دعا كند تا ستمگر شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۸

هشام بن سالم گويد: شنيدم كه حضرت صادق عليه السلام ميفرمود: همانا بنده مظلوم شود، و پيوسته دعا كند تا ظالم گردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از هشام بن سالم كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «به درستى كه بنده، گاه است كه مظلوم مى‏باشد؛ پس پيوسته دعا مى‏كند، تا آنكه ظالم مى‏شود». «۱» __________________________________________________

(۱). و مراد اين است كه بر ظالم نفرين مى‏كند، و در نفرين زياده‏روى مى‏كند، مثل آنكه به اذيّت جزيى، دعاهايى مى‏خواند كه او را بكشد. و بعضى گمان كرده‏اند كه مراد اين است كه، ظالم را دعا مى‏كند. و هر كه ظالم را دعا مى‏كند، ظالم باشد؛ زيرا كه به ظلم او راضى شده، و دوست داشته كه خدا در زمين نافرمانى شود. و به گمان فقير، اين معنى درست نيست؛ زيرا كه اگر مراد اين باشد كه ظالمِ بر خود را دعا مى‏كند، به جهت ظلمى كه كرده، به محض دعا، ظالم است. پس نبايد كه پيوسته دعا كند، تا ظالم شود؛ بلكه به محض رضامندى به ظلم ظالم، ظالم باشد، بى‏آنكه دعا كند. و اگر او را دعا كند، نه به جهت ظلم، چرا ظالم باشد؟ و اگر مراد اين باشد كه ظالمى را دعا مى‏كند كه بر ظالم «به» او مسلّط است، و مانع است از ظلم او، اگر به همه اقسام، بد باشد، چه احتياج به پيوستگى دعا. و اگر تفصيل داشته باشد، حكم به ظالميّت داعى، بر سبيل اطلاق يا عموم، صورت ندارد. (مترجم)