روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۷۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن صفوان عن يعقوب بن شعيب قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِذَا حَدَثَ عَلَى اَلْإِمَامِ حَدَثٌ كَيْفَ يَصْنَعُ اَلنَّاسُ‏ قَالَ أَيْنَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَوْ لاََ نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طََائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي اَلدِّينِ‏ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذََا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ‏ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ‏ قَالَ هُمْ فِي عُذْرٍ مَا دَامُوا فِي اَلطَّلَبِ وَ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ يَنْتَظِرُونَهُمْ فِي عُذْرٍ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْهِمْ أَصْحَابُهُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۵

يعقوب بن شعيب گويد: به امام صادق (ع) گفتم: وقتى براى امام پيش آمدى شد (و از دست رفت) مردم چه كنند؟، فرمود: قول خدا عز و جل كجا است (۱۲۲ سوره توبه): «بايد بكوچد از هر فرقه‏شان يك طائفه تا بينا شوند در دين و بيم دهند قوم خود را چون به سوى آنها برگردند تا شايد بر حذر شوند» فرمود: آنها كه در جستجويند معذورند و آنان كه در انتظار نماينده‏هاى خودند معذورند تا رفقاى آنها نزد آنها برگردند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۱۱

يعقوب بن شعيب گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: چون براى امام پيش آمدى كند (وفات نمايد) مردم چه كنند؟ فرمود: قول خداى عز و جل كجاست كه ميفرمايد. «چرا از هر گروه از مؤمنين دسته‏ئى سفر نكنند تا در باره دين، دانش آموزند و چون بازگشتند، قوم خويش را بيم دهند، __________________________________________________

(۱)- ولى گاهى هم انكار بمعنى جحود استعمال مى‏شود چنانچه مجمع البحرين در ماده (نكر) ذكر نموده.

شايد آنها بترسند- ۱۲۲ سوره ۹-» سفركنندگان تا زمانى كه دنبال طلب دانشند معذورند و آنها كه در انتظارند، تا زمان بازگشت رفقاى خود معذورند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۰۳

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از صفوان، از يعقوب بن شعيب روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: هرگاه حادثه به امام روى دهد، مردم چه مى‏كنند؟ فرمود كه: «قول خداى عزّوجلّ كجا رفت كه: «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ» «۲»» و فرمود كه: «جماعتى كه به خدمت امام مى‏روند، معذوراند؛ مادامى كه مشغول طلب باشند. و اين گروه كه در مكان خود مانده، انتظار مى‏برند كه فرستادگان، خبر بياورند، معذورند، تا اصحاب ايشان به سوى ايشان برگردند». __________________________________________________ (۲). توبه، ۱۲۲.