روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۶۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن احمد عن عمه عبد الله بن الصلت عن الحسن بن علي بن بنت الياس عن ابي الحسن ع قال سمعته يقول :

إِنَ‏ عَلِيَّ بْنَ اَلْحُسَيْنِ ع‏ لَمَّا حَضَرَتْهُ اَلْوَفَاةُ أُغْمِيَ عَلَيْهِ ثُمَّ فَتَحَ عَيْنَيْهِ وَ قَرَأَ إِذََا وَقَعَتِ‏ اَلْوََاقِعَةُ وَ إِنََّا فَتَحْنََا لَكَ‏ وَ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ اَلَّذِي صَدَقَنََا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا اَلْأَرْضَ‏ نَتَبَوَّأُ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ حَيْثُ نَشََاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ اَلْعََامِلِينَ‏ ثُمَّ قُبِضَ مِنْ سَاعَتِهِ وَ لَمْ يَقُلْ شَيْئاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۵۳

از حسن بن على پسر دختر الياس از ابى الحسن (ع) گويد: شنيدمش مى‏فرمود: به راستى كه چون مرگ على بن الحسين (ع) در رسيد از هوش رفت و سپس ديده باز كرد و سوره (إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ) و (إِنَّا فَتَحْنا لَكَ) را خواند و فرمود: سپاس از آن خدا است كه وعده خود را نسبت به ما عمل كرد و زمين را به ارث ما داد به هر جاى از بهشت بخواهيم جاى كنيم و چه خوب است مزد كارگران، سپس همان هنگام جان داد و چيزى نگفت.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۷۱

حضرت ابو الحسن عليه السلام فرمود: چون وفات على بن الحسين عليهما السلام فرا رسيد، بيهوش شد، و سپس ديده باز كرد و سوره إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ و إِنَّا فَتَحْنا را قرائت كرد و فرمود: «سپاس خدا را كه وعده خود را با ما وفا كرد و زمين را بارث ما داد كه در بهشت، هرجا خواهيم جا گيريم، چه‏ نيك است پاداش اهل عمل- ۷۴ سوره ۳۹-» و همان ساعت قبض روح شد و چيز ديگرى نفرمود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۰۷

محمد بن احمد، از عمويش عبداللَّه بن صلت، از حسن بن على- پسر دختر الياس- از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «چون هنگام وفات حضرت على بن الحسين عليه السلام رسيد، بى‏هوش گرديد، پس چشم‏هاى خويش را گشود و سوره «إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ» «۱» و سوره «إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً» «۲» را خواند، __________________________________________________

(۱). واقعه، ۱.
(۲). فتح، ۱.                                                                                                                                                             و فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ» «۱»، يعنى: «همه ستايش از براى خدايى است كه راست كرد با ما وعده خود را و زمين بهشت (يا زمين) را به ما ميراث داد، در حالى كه جاى مى‏گيريم از بهشت هر جا كه خواهيم.

پس نيكو است مزد كاركنندگان» و در همان ساعت قبض روح مطهّرش شد، و هيچ نفرمود». __________________________________________________

(۱). زمر، ۷۴.