روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين عن محمد بن عبد الله عن محمد بن سنان عن المفضل عن جابر بن يزيد قال :

قَالَ لِي‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ يَا جَابِرُ إِنَّ اَللَّهَ أَوَّلَ مَا خَلَقَ خَلَقَ‏ مُحَمَّداً ص‏ وَ عِتْرَتَهُ اَلْهُدَاةَ اَلْمُهْتَدِينَ فَكَانُوا أَشْبَاحَ نُورٍ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ قُلْتُ وَ مَا اَلْأَشْبَاحُ قَالَ ظِلُّ اَلنُّورِ أَبْدَانٌ نُورَانِيَّةٌ بِلاَ أَرْوَاحٍ وَ كَانَ مُؤَيَّداً بِرُوحٍ وَاحِدَةٍ وَ هِيَ‏ رُوحُ اَلْقُدُسِ‏ فَبِهِ كَانَ يَعْبُدُ اَللَّهَ وَ عِتْرَتَهُ وَ لِذَلِكَ‏ خَلَقَهُمْ حُلَمَاءَ عُلَمَاءَ بَرَرَةً أَصْفِيَاءَ يَعْبُدُونَ اَللَّهَ بِالصَّلاَةِ وَ اَلصَّوْمِ وَ اَلسُّجُودِ وَ اَلتَّسْبِيحِ وَ اَلتَّهْلِيلِ وَ يُصَلُّونَ اَلصَّلَوَاتِ وَ يَحُجُّونَ وَ يَصُومُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۶۵

از جابر بن يزيد، گويد: امام باقر (ع) فرمود: اى جابر، به راستى كه خدا نخست چيزى كه آفريد، محمد (ص) را آفريد و خاندان رهبر و رهياب او را و همه نمونه‏هاى روشنى بودند در برابر خدا، گفتم: نمونه‏ها و اشباح چيستند؟ فرمود: سايه نور، پيكره‏هاى درخشان بى‏روح، و همه از يك روح كمك مى‏گرفتند كه روح القدس است، به او و خاندانش بود كه خدا پرستيده شد و از اين رو خدا آنها را بُردبار، دانشمند، نيك و پاك آفريد، خدا را به نماز و روزه و سجده و تسبيح و تهليل مى‏پرستيدند و نمازها را مى‏خواندند و حج مى‏كردند و روزه مى‏داشتند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۲۸

جابر بن يزيد گويد: امام باقر عليه السلام بمن فرمود: اى جابر! همانا خدا در اول آفرينش محمد صلّى اللَّه عليه و آله و خاندان رهنما و هدايت شده او را آفريد، و آنها در برابر خدا اشباح نور بودند عرضكردم: اشباح چيست؟ فرمود: يعنى سايه نور، پيكرهاى نورانى بدون روح، و محمد صلّى اللَّه عليه و آله تنها بيك روح مؤيد بود و آن روح القدس بود كه او و خاندانش بوسيله آن روح خدا را عبادت ميكردند و از اين جهت خدا ايشان را خويشتن دار، دانشمند، نيكوكار، برگزيده آفريد، با نماز و روزه و سجود و تسبيح و تهليل خدا را عبادت ميكردند و نمازها را ميگزاردند و حج ميكردند و روزه ميگرفتند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۲۳

حسين از محمد بن عبداللَّه، از محمد بن سنان، از مفضّل، از جابر بن يزيد روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «اى جابر، به درستى كه خدا، اوّل‏ چيزى را كه آفريد، محمد و عترت او را كه راه‏نمايندگان و راه‏يافتگانند، آفريد. پس ايشان اشباح نور بودند در نزد خدا». عرض كردم كه: اشباح چيست؟ فرمود: «سايه نور، يعنى: بدن‏هاى نورانى بى‏روح. و آن حضرت به يك روح مؤيّد بود كه خدا او را به آن روح تقويت فرموده بود و آن، روح القدس بود كه آن حضرت و عترتش به آن، خدا را مى‏پرستيدند و از براى همين، ايشان را بردباران و دانايان و نيكوكاران و برگزيدگان آفريد كه خدا را پرستش مى‏كنند به نماز و روزه و سجود و تسبيح و تهليل و نمازهاى واجبى، و سنّتى را مى‏گذارند و حجّ مى‏كنند و روزه مى‏گيرند».