روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۳۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي الحسن بن محبوب عن جميل بن صالح عن ابي عبيده قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ كَانَتْ لَهُ أُمُّ وَلَدٍ وَ لَهُ مِنْهَا غُلاَمٌ فَلَمَّا حَضَرَتْهُ اَلْوَفَاةُ أَوْصَى لَهَا بِأَلْفَيْ دِرْهَمٍ أَوْ بِأَكْثَرَ لِلْوَرَثَةِ أَنْ يَسْتَرِقُّوهَا فَقَالَ لاَ بَلْ تُعْتَقُ مِنْ ثُلُثِ اَلْمَيِّتِ وَ تُعْطَى مَا أَوْصَى لَهَا بِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۶

و حسن بن محبوب، از جميل بن صالح، از ابو عبيده روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه امّ ولدى داشته، و آن زن براى او پسرى آورده، چون وفاتش فرا رسيده، دو هزار درهم يا بيشتر براى او وصيّت كرده، در اين صورت آيا ورثه‏اش حقّ دارند كه آن زن را ببردگى كشند؟ امام فرمود: نه. بلكه آن زن از محلّ ثلث ميّت آزاد ميگردد، و آنچه را كه براى او وصيّت كرده به او داده مى‏شود.