روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۸۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح

روي الحسن بن محبوب و محمد بن اسماعيل عن حنان بن سدير قال :

وَ سُئِلَ‏ اَلصَّادِقُ ع‏ عَنْ جَدْيٍ رَضَعَ مِنْ لَبَنِ خِنْزِيرَةٍ حَتَّى شَبَّ وَ كَبِرَ ثُمَّ اِسْتَفْحَلَهُ رَجُلٌ فِي غَنَمِهِ فَخَرَجَ لَهُ نَسْلٌ قَالَ أَمَّا مَا عَرَفْتَ مِنْ نَسْلِهِ بِعَيْنِهِ فَلاَ تَقْرَبْهُ وَ أَمَّا مَا لَمْ تَعْرِفْهُ فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ اَلْجُبُنِّ فَكُلْ وَ لاَ تَسْأَلْ عَنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶۱

حنان بن سدير گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدند: بزغاله‏اى از شير ماده خوكى تغذيه كرده تا بزرگ شده است سپس مردى در گلّه گوسفندانش او را نر كشيد و چندين بزغاله آورد. حكم آن چيست؟ فرمود: أمّا هر چه از نسلش شناختى از آن دورى گزين و به آن نزديك مشو، و هر كدام را نشناختى پس آن بمنزله پنير است بخور و نپرس.