روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن محمد بن علي بن محبوب قال كتب رجل الي الفقيه ع :

وَ فِي رَجُلٍ دَفَعَ ثَوْباً إِلَى اَلْقَصَّارِ لِيُقَصِّرَهُ فَدَفَعَهُ اَلْقَصَّارُ إِلَى قَصَّارٍ غَيْرِهِ لِيُقَصِّرَهُ فَضَاعَ اَلثَّوْبُ هَلْ يَجِبُ عَلَى اَلْقَصَّارِ أَنْ يَرُدَّ مَا دَفَعَهُ إِلَى غَيْرِهِ إِنْ كَانَ اَلْقَصَّارُ مَأْمُوناً فَوَقَّعَ ع هُوَ ضَامِنٌ لَهُ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ ثِقَةً مَأْمُوناً إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۰

محمّد بن على بن محبوب گويد: مردى به امام عليه السّلام طىّ نامه‏اى نوشت: شخصى جامه‏اى را براى شستن به لباس‏شوى داده و وى آن را به لباسشوى ديگرى سپرده و لباس گم شده است آيا بر لباسشوى اوّل لازم است تاوان آن را بصاحبش بدهد بدليل آنكه آن را به ديگرى داده اگر چه لباسشوى امين و مورد اعتماد باشد؟ امام عليه السّلام در پاسخ نامه فرمود: لباسشوى اوّل ضامن است مگر اينكه مورد وثوق و اطمينان باشد، إن شاء اللَّه.