روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۱۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي ابن مسكان عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي اَلرَّجُلِ يَسْتَأْجِرُ اَلْحَمَّالَ فَيَكْسِرُ اَلَّذِي يَحْمِلُ عَلَيْهِ أَوْ يُهَرِيقُهُ قَالَ إِنْ كَانَ مَأْمُوناً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ كَانَ غَيْرَ مَأْمُونٍ‏ فَهُوَ ضَامِنٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۹

أبو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام در باره مردى كه باربرى را براى متاعش أجير گرفت و متاع در دست اجير شكست يا ريخت فرمود: اگر باربر مورد اطمينان است پس ضمانى بر عهده او نيست و اگر مورد اطمينان نيست ضامن است. شرح: «ضمان بدان جهت است كه بيّنه عادله بر عدم افراط و تفريط ندارد، و إلّا بيش از اين نيست كه مال در دست او امانت بوده و امين ضامن نيست، و البته اين حكم از اين روست كه باربر بداند كه اگر در حفظ متاع مردم دقّت بخرج ندهد و لا أباليگرى كند امين و مورد اطمينان نخواهد بود پس چنانچه مالى در دست او ضايع شود بايد اقامه بيّنه كند و آن كاريست بسيار دشوار و گاهى غير ممكن لذا ناچار بدادن تاوان يا حفظ كردن متاع باشد».