روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي محمد بن عمرو بن ابي المقدام عن عمار الساباطي قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلرَّجُلُ يَتَّجِرُ وَ إِنْ هُوَ آجَرَ نَفْسَهُ أُعْطِيَ أَكْثَرَ مِمَّا يُصِيبُ فِي تِجَارَتِهِ قَالَ لاَ يُؤَاجِرْ نَفْسَهُ وَ لَكِنْ يَسْتَرْزِقُ اَللَّهَ تَعَالَى وَ يَتَّجِرُ فَإِنَّهُ إِذَا آجَرَ نَفْسَهُ حَظَرَ عَلَى نَفْسِهِ اَلرِّزْقَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۳

عمّار ساباطى گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: انسان خود كسب و تجارت مى‏كند و درآمدش اندك است، در حالى كه كسانى هستند كه اگر وى اجير آنها شود و براى آنها فعاليت كند بيشتر از درآمد او در كسبش به وى مى‏دهند، فرمود: خود را اجير ديگرى نسازد، و مستقلا از خداوند متعال طلب روزى نمايد و به كسب بپردازد، زيرا وقتى خود را اجاره داد روزى را بر خويشتن محدود ساخته، به همان مقدار كه با مستأجر قرار بسته است.